If I were this island, a jewel in the sea, with such rich natural beauty, history, culture, traditions what would I do with me?

I would preserve the historical treasures that remain. 
I would learn from the elderly.
I would value the traditions that make us unique.
But I cannot stop at that just clinging to the past, for if I did, I would expire with the aged, I could not last.

No, I must value and learn from the past while embracing change, while implementing progress. 

If I were this island, a jewel in the sea, I would wish to shine as a beacon, an example of forward thinking, of innovative ecological design, of independence and sustainability for the enjoyment of future generations to come. 

It is imperative to implement necessary changes to the way things are done in order to restore and protect my natural vegetation, forests and streams; to preserve my history and maintain my cultural traditions while providing for growth. 

I am this island, this jewel in the sea… struggling to breathe…
from the thoughtless loss of my flora, fauna, my forests of trees.
I am marred; I am depleted by the very people I sustain.
Oh that you would value and protect the rich resources I provide for your domain!
For what will you do when I am but a desert, when my vegetation is trampled, eaten and gone, when my springs, streams and wells are all dry?
I pray you change your ways before it is too late….the ideas, the designs, the knowledge is here for you to run with…why drag your feet, why lag behind?

We are just a speck on this planet of earth, sky and sea yet; we could be a shining light, my people and me…or our own demise; a sorry plight, just another sad, sad story.



Αν ήμουν το νησί αυτό, ένα πολύτιμο πετράδι στη θάλασσα, με τόσο πλούσια φυσική ομορφιά, με ιστορία και πολιτισμό, με παραδόσεις – πώς θα διαχειριζόμουν τα πλεονεκτήματά μου;

Θα προστάτευα και θα διατηρούσα τα εναπομείναντα ιστορικά κειμήλια.
Θα διδασκόμουν από τους ηλικιωμένους.
Θα τιμούσα τις παραδόσεις που μας καθιστούν μοναδικούς.
Μα δεν θα μου αρκούσε να μείνω απλώς προσκολλημένος στο παρελθόν, διότι, αν έκανα κάτι τέτοιο, θα πέθαινα με τους γεραίτερους, δεν θα διαρκούσα.

Όχι, πρέπει να τιμήσω το παρελθόν και να διδαχθώ απ’ αυτό, την ίδια στιγμή όμως αγκαλιάζοντας την αλλαγή, ενεργώντας προοδευτικά.

Αν ήμουν αυτό το νησί, ένα πολύτιμο πετράδι στη θάλασσα, θα ’θελα να λάμπω σαν φάρος, ένα υπόδειγμα προοδευτικής σκέψης, πρωτοπόρου οικολογικού σχεδιασμού, ανεξαρτησίας και αειφορίας προς όφελος των επερχόμενων γενεών.

Είναι επιτακτικό να εφαρμόσω  αναγκαίες αλλαγές στον τρόπο που γίνονται τα πράγματα, προκειμένου να αποκαταστήσω τη βλάστηση, τα δαση και τα ποτάμια∙ να διατηρήσω την ιστορία και την πολιτιστική μου παράδοση εργαζόμενος παράλληλα για την ανάπτυξη.

Είμαι αυτο το νησί, το πετράδι στη θάλασσα... Και πασχίζω ν’ αναπνεύσω...
Από την απερίσκεπτη καταστροφή της χλωρίδας, της πανίδας, των δασών και των δέντρων μου.
Κηλιδώθηκα∙ καταστράφηκα από τους ίδιους τους ανθρώπους που κατοικούν πάνω μου και τρέφονται από μένα.
Μακάρι να τιμούσατε και να προστατεύατε τους πλούσιους πόρους που σας προσφέρω!
Γιατί, τι θα κάνετε όταν θα ’χω πια ερημώσει, όταν η βλάστησή μου θα έχει καταπατηθεί, καταναλωθεί κι εξαφανιστεί, όταν οι πηγές και τα ρέματα και τα ποτάμια μου θα ’χουν αποξηραθεί;
Σας παρακαλώ, αλλάξτε τη συμπεριφορά σας πριν είναι πολύ αργά... Οι ιδέες, τα σχέδια, η γνώση – όλα βρίσκονται ήδη εδώ, σας περιμένουν ν’ ανοίξετε ταχύτητα μαζί τους... Γιατί να σέρνετε τα πόδια σας, γιατί να χρονοτριβείτε;

Δεν είμαστε ακόμη παρά μια κηλίδα σ’ αυτόν τον πλανήτη από χώμα, από αέρα και θάλασσα∙ θα μπορούσαμε να ’μαστε ένα λαμπρό φως, οι συμπολίτες μου κι εγώ... Ή η ίδια μας η καταδίκη,  μια αξιοθρήνητη, δυσάρεστη κατάσταση - άλλη μια θλιβερή, θλιβερή ιστορία.

Μετάφραση: Γ. Παλαβός

Jolynn Jordan
jolynnjordan@gmail.com