Κύριο χαρακτηριστικό και βασική επιδίωξη όλων των δράσεων του συλλόγου μας είναι η πλατιά απεύθυνση, οι κοινές πρωτοβουλίες, η μέγιστη δυνατή ενότητα στους αγώνες χωρίς προαπαιτούμενα ή αφορισμούς και η διεύρυνση των αντιστάσεων μέσα στους χώρους δουλειάς και την κοινωνία. Είναι άλλωστε τέτοιο το μέγεθος της επίθεσης που δεχόμαστε από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές, που επιβάλλεται η μέγιστη δυνατή συμμετοχή και συσπείρωση των εργαζομένων. Η διάθεσή μας αυτή έχει εκδηλωθεί έμπρακτα όχι μόνο στις κινητοποιήσεις για την υγεία, αλλά και σε όλους τους αγώνες της προηγούμενης περιόδου (γηροκομείο, μεταφορές μαθητών, κλείσιμο ολοήμερων σχολείων, αντίσταση στα χαράτσια, εφεδρεία κλπ) μέσω στάσεων εργασίας, ανοιχτών εκδηλώσεων, καλεσμάτων, δελτίων τύπου κ.α. πρωτοβουλιών (π.χ. συμβολή στη δημιουργία συλλόγου νεφροπαθών και συλλόγου στήριξης του γηροκομείου).

Κατά τη γνώμη μας, σημαντικό ρόλο σε αυτήν την κατεύθυνση καλούνται να παίξουν τα πρωτοβάθμια σωματεία και ο συντονισμός τους μέσω συζητήσεων και κοινών δράσεων που θα αποτελούν κτήμα όσο το δυνατό περισσότερων συναδέλφων.Σ’ αυτή την πολύ δύσκολη συγκυρία πρέπει να «επενδύσουμε» στην ενεργοποίηση και συμμετοχή των εργαζομένων, στην στήριξη των μαζικών διαδικασιών και την μεγαλύτερη δημοκρατία στα πλαίσια του εργατοϋπαλληλικού κινήματος. Δεν μας εκφράζουν, ειδικά την ώρα του αγώνα, λογικές κηδεμόνευσης του κινήματος ή ένταξής του σε παραταξιακά πλαίσια, επειδή διαχωρίζουν τους εργαζόμενους. Για αυτό άλλωστε εκφράσαμε και θα εκφράζουμε την αντίθεσή μας στον τρόπο που διοργανώνονται οι απεργιακές συγκεντρώσεις στον τόπο μας από το Εργατικό Κέντρο Σάμου και το Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ το οποίο δεν μπορεί να μην λαμβάνει υπόψη του τα σωματεία τα οποία εκπροσωπεί.

Υπό το πρίσμα αυτό, απευθύναμε πρόσκληση σε ανοιχτή σύσκεψη προς σωματεία και εργαζόμενους του νησιού μας για την Κυριακή 14 Οκτώβρη στον Εύδηλο με στόχο την καλύτερη προετοιμασία της γενικής απεργίας στις 18/10. Χωρίς καμιά διάθεση να υποκαταστήσουμε κανέναν ή να ζητήσουμε από σωματεία και φορείς να αναιρέσουν ή να αποκρύψουν τις απόψεις τους, επιδιώξαμε να συναντηθούμε προκειμένου να συζητηθούν τα εξής απλά ζητήματα:
• Μπορούμε να οργανώσουμε όλοι οι εργαζόμενοι την απεργία μας από κοινού όπως πχ με κοινές περιοδείες στους χώρους δουλειάς;
• Μπορούμε να βρεθούμε όλοι μαζί την ημέρα της απεργίας σε μία πλατεία, σε μια συγκέντρωση με ουσιαστική συμμετοχή των σωματείων, ανοιχτή σε τοποθετήσεις - χαιρετισμούς όσων το επιθυμούν (προφανώς με εξαίρεση φασιστικών οργανώσεων) ;
• Μπορούμε να βρούμε τους τρόπους που θα πετύχουν την πιο μαζική συμμετοχή, αποφεύγοντας διάφορους «σκοπέλους» ή την εικόνα μιας παραταξιακής συγκέντρωσης;
• Μπορούν οι συνδικαλιστικοί - πολιτικοί φορείς να τοποθετούνται στις απεργιακές συγκεντρώσεις χωρίς να στοχοποιούν και δαιμονοποιούν κάθε αντίθετη άποψη; Η όποια αντιπαράθεση απόψεων, ακόμα και σκληρή, μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα είναι θεμιτή και αναγκαία, όχι όμως δρώντας διχαστικά την ώρα της απεργιακής κινητοποίησης. Εκείνη την ώρα για μας προέχει να ακουστεί όσο πιο δυνατά γίνεται το μήνυμα της ενωτικής αναμέτρησης των εργαζομένων με τις εφαρμοζόμενες πολιτικές.

Δυστυχώς, πέραν της ΕΛΜΕ και του συλλόγου των δασκάλων-νηπιαγωγών κανένας άλλος απ’ τους προσκεκλημένους παραβρέθηκε στο ανοιχτό κάλεσμα του συλλόγου μας. Κατ’ αρχάς, αποτελεί παραβίαση στοιχειωδών συνδικαλιστικών αρχών να καλεί ένας σύλλογος εργαζομένων άλλους συλλόγους για να συζητήσουν και να μην υπάρχει η παραμικρή, έστω και τυπική ανταπόκριση ή ακόμα και άρνηση. Και αυτό σε ένα μικρό μέρος όπου όλοι γνωριζόμαστε πολύ καλά, αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα. Από την άλλη πιστεύουμε ότι δείχνει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο το πώς αντιλαμβάνεται ο καθένας την κοινή δράση.

Στην ουσία όμως η δυνατότητα να έχει το επιθυμητό ενωτικό αποτέλεσμα η σύσκεψη στον Εύδηλο υπονομεύτηκε από την στάση «των διοικήσεων –όπως υπογράφουν- του Ε.Κ.Σ. και του Νομαρχιακού Τμήματος (Ν.Τ.) της ΑΔΕΔΥ» για την απεργία στις 18 του Οκτώβρη (να σημειωθεί πως το Ν.Τ. δεν έχει διοίκηση, αλλά Εκτελεστική Γραμματεία, η οποία μάλιστα δεν συνεδρίασε να συζητήσει ή να αποφασίσει για την απεργία ούτε καν τηλεφωνικά). Με ανακοίνωσή τους προς τα ΜΜΕ το Σάββατο 13 Οκτώβρη (δηλαδή μετά από την δική μας πρόσκληση η οποία τους είχε κοινοποιηθεί) αποφάσισαν να προχωρήσουν σε δύο (!!!) απεργιακές συγκεντρώσεις  σε Άγ. Κήρυκο και Εύδηλο ταυτόχρονα, «λαμβάνοντας υπόψη πρόταση σωματείων και εργαζομένων της Ικαρίας» (που αποφεύγουν να ονομάσουν) και προκειμένου όπως υποστηρίζουν «να φτάσει το μήνυμα της απεργίας σε όσο το δυνατόν περισσότερους εργαζόμενους-συνταξιούχους-άνεργους γίνεται και για να διευκολύνει τη μετακίνησή τους». Την ίδια ώρα, για το νησί της Σάμου που είναι μεγαλύτερο από την Ικαρία, ορίζεται μία και μοναδική απεργιακή συγκέντρωση στο Βαθύ. Προφανώς εκεί επιλέχτηκε το μήνυμα της απεργίας να το λάβουν μόνο οι Βαθιώτες. Γιατί με την ίδια λογική δεν θα΄πρεπε λοιπόν να γίνει απεργιακή συγκέντρωση και στο Καρλόβασι ή στο Μαραθόκαμπο ή στις Ράχες και τους Φούρνους;

Είναι για μας προφανές, ότι η απόφαση αυτή για την Ικαριά επιχειρεί να «απαντήσει» με οργανωτικό τρόπο στην μαζικότητα και την εικόνα των δύο συγκεντρώσεων στην προηγούμενη απεργία στις 26/09.Την ώρα μιας κρίσιμης μάχης επιλέγει να στρέψει τα βέλη της προς έναν «εσωτερικό» εχθρό. Θέτοντας μας την προοπτική ενός σκηνικού έντασης κι αντιπαράθεσης επιχειρεί ουσιαστικά την φίμωση της αντίθετης άποψης που έχουμε ως σωματεία του δημόσιου τομέα για το ζήτημα των απεργιακών συγκεντρώσεων (την οποία άποψη ξαναεπιβεβαιώνει) και ως τέτοια την αντιμετωπίζουμε. Τι θα έλεγαν άραγε οι διοργανωτές της απεργίας στο νομό μας, αν η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ καλούσαν σε απεργιακή συγκέντρωση και στο Σύνταγμα, και στην Ομόνοια και στο Μουσείο και σ’όλα τα κεντρικά σημεία της Αθήνας; 

Δεν είχαμε καμία πρόθεση να εμπλακούμε ούτε σε πολέμους ανακοινώσεων ούτε σε αντιπαραθέσεις που θα μας ζημιώσουν. Θεωρούμε ότι πρέπει να συνεχίσουμε με όλες μας τις δυνάμεις στο δρόμο της πλατιάς απεύθυνσης στην κοινωνία και τους φορείς της, κινούμενοι σε αγωνιστική κατεύθυνση και  ψάχνοντας πρώτα απ’ όλα για εκείνα τα πολλά που μας ενώνουν και όχι για αυτά που μας διαιρούν.Δεν σκοπεύουμε όμως απ΄την άλλη ούτε να σταματήσουμε να υποστηρίζουμε την άποψή μας ούτε να συμβιβαστούμε με κάθε λογής εκβιασμούς και καπελώματα. Επιλέγουμε μέσα σε αυτό το σκηνικό έντασης που πάει να διαμορφωθεί και λαμβάνοντας υπόψη τη δεδομένη χρονική συγκυρία, να δώσουμε μία τελευταία ευκαιρία στην προοπτική της κοινής δράσης.

• Συμμετέχουμε στην απεργία της 18ης Οκτώβρη και δίνουμε την μάχη για την επιτυχία της – Για να ακουστεί κι απ’ τον τόπο μας το πιο ισχυρό μήνυμα αντίστασης στην ισοπέδωση των δικαιωμάτων μας .
•  Αναλογιζόμενοι όλα τα παραπάνω, καλούμε στην απεργιακή συγκέντρωση στον Άγιο Κήρυκο την ΠΕΜΠΤΗ 18-10-12 στις 12μ.μ. στηρίζοντας μαζικά τα μπλοκ των σωματείων μας και διαχωρίζοντας τη θέση μας απ’ τις πρακτικές των διοργανωτών.

Το Δ.Σ. του συλλόγου εργαζομένων του νοσοκομείου Ικαρίας,
Τρίτη 16 Οκτώβρη 2012.