Σε μια κοινωνία, και ειδικότερα κλειστή κοινωνία σαν τη δικιά μας, τα δεσμά της επιβάλλουν να συνυπάρχουν όλοι και όλα. Ξέρεις, είναι αυτοί που τους γουστάρουμε (ευτυχώς εδώ η ποικιλία των ανθρώπων είναι τεράστια), είναι και άλλοι που προσπαθούν να επικοινωνήσουν με σένα, ή το αντίθετο, αλλά υπάρχει μια δυσκολία στη βάση. Βέβαια είναι και οι άλλοι που ούτε προσπαθούμε, ούτε προσπαθούν, και το χάσμα αγριεύει και θεριεύει.

Αυτοί οι κόσμοι ποτέ δεν συναντιόνται, μέχρι να γίνει κάτι συνταρακτικό στον τόπο τους, κάτι κοσμογενές, μια είδηση με φραμπαλά, ένας ξυλοδαρμός ρε παιδί μου, ή, στην περίπτωσή μας, μια διαφήμιση που αφορά στην Ικαρία.

Έλα, όλοι την είδαμε. Πανηγυράκι, Εριφή, πανέμορφοι νεαροί με ίσια δόντια, βροχούλα, σκάει μπύρα και μετά ο ‘ηλεκτρονικός’ καριώτικος, χοροστατούντος και προεξάρχοντος Πλάκα. Και στις αναποδιές λοιπόν, υπάρχει η μπύρα και ένα καλό πανηγύρι να συνεχίσουμε!

Και εξαίφνης νάτο το μόνοιασμα! Ρε συ, στην Ικαρία γυρίστηκε! Σου άρεσε; Ναι; Είδες ωραίοι οι λούροι της Εριφής; Πρώτη φορά τους βλέπεις; Ε, α πάμε καμιά φορά  κατακεί. Είδες ωραία γκομενάκια; Είδες πόσο καλά που τη δείχνει την Ικαριά μας; Τί; Εσένα δεν σου άρεσε; Δεν πίνουνε μπύρες στα πανηγύρια; Ε, ναι, αλλά… Τι εννοείς είναι απλά μια εταιρεία που κάνει το χαβά της; Τα παιδιά πλερώθηκαν που παίζανε. Σου χαλάει την αισθητική του τόπου σου και τα πανηγύρια σου; Ναι, εδώ έχεις δίκιο αλλά τι να κάνουμε!

Τα καφενεία πλέον δεν έχουνε άλλο θέμα. Οι παρέες εδώ που σέβονται τον εαυτό τους, αφιερώνουν τουλάχιστον ένα μισάωρο κριτικής και βαθιάς σκέψης πάνω στο αντικείμενο της διαφήμισης. Οι διακομιστές μας έχουν αρχική σελίδα το βίντεο. Και να, αδερφέ μου, πλούσιοι και πένητες μετ αλλήλων χορεύσαντες, ο ζύθος γέμει! Περνά σε άλλη διάσταση, αυτή του αστικού ‘Μύθου’ για τις ακροάσεις των ντόπιων κομπάρσων, για τα μεροκάματα, για το ντύσιμο, για τα γυρίσματα.

Ωριμάσαμε εν τέλει και η κριτική μας ανέβηκε ραγδαία πολλά επίπεδα. Εισάγουμε ντομάτες . Αλλά εξάγουμε πανηγύρι. Ρινιάσαμε* τις πιπεριές με τα υβρίδια. Αλλά εξάγουμε πανηγύρι. Σταματήσαμε την κουβέντα, και αφήκαμε την άποψή μας αλλού. Αλλά εξάγουμε πανηγύρι. Στις επιχειρήσεις μας, κρύβουμε στο πίσω πίσω ράφι του ψυγείου την καθούρα και το καριώτικο κρέας (γιατί σφαγείο δεν υπάρχει – γιατί τυποποίηση στο τυρί είναι ένα όνειρο ξένο, γιατί σήμερα ούτε κουβέντα γίνεται για σφαγείο). Εξάγουμε όμως πανηγύρι. Στα ράφια των μπακάλικων υπάρχει και μέλι εξευγενισμένο Βουλγαρίας και αν θέλεις πιστοποίηση στο λάδι σου για να ακολουθήσει πιστοποίηση Μεσογειακής Κουζίνας στην επιχείρησή σου, δεν αρκεί το λάδι της Βαώνης γιατί απλά δεν εμφιαλώνεται. Αλλά εξάγουμε πανηγύρι.

Ναι. Πρέπει άμεσα να μονιάσουμε και να καταλάβουμε ότι το πανηγύρι είναι η μεγαλύτερη γιορτή του χωριού μας, είναι η παραλαβή για να την κάνουμε παράδοση, είναι τα έσοδα που γίνονται δρόμοι, ή σπίτια ή μεροκάματα στους χωριανούς, είναι η ζύμωση των χωριανών και ίσως το γάμπρισμα, είναι η συμμετοχή. Είναι η ανάπτυξη εδώ. Πρέπει όμως άμεσα και πρωταρχικά να μονιάσουμε σε άλλα, σε πρωτογενείς και τριτογενείς προτεραιότητες. Χρειαζόμαστε σφαγείο, πριν το πανηγύρι. Χρειαζόμαστε να μάθουμε τι είναι αυτό που μας κάνει ιδιαίτερους, πριν το πανηγύρι. Χρειαζόμαστε επιτέλους να μάθουμε σε ποια σαγιονάρα απευθυνόμαστε, τη γερμανική με την κάλτσα, τη "γκρουβαλιάρα" (τότε χρειαζόμαστε και νόμιμο κάμπινγκ), την παραδοσιακή Ελληνική ή την Americarian, πριν το πανηγύρι. Και δεν χρειαζόμαστε τόση βαβούρα για μια διαφήμιση.

Δεν ξέρω, αλλά αν αυτό που μας φταίει σε αυτόν τον τόπο είναι μια διαφήμιση πολυεθνικής ή ενός εγχώριου μεγάλου εμπορικού ομίλου, τότε είμαστε άξιοι της κουτσής μοίρας μας. Μιας μοίρας επιεικώς έφηβης, που γίνεται σαράντα.

Νικόλας Κουντούπης
Paraxrantos@gmail.com

Υγ1 – Και για να είμαι άλλη μια φορά ξεκάθαρος, φυσικά και μας φταίνε οι πολυεθνικές. Φυσικά και η ιδιωτικότητα -γενικά- φθείρει τη συλλογικότητα. Όμως εμείς το επιτρέψαμε αυτό και, δυστυχώς, πολύ πριν τη διαφήμιση.

Υγ2 - Α! H δική μου γνώμη είναι, αναλόγως των παραπάνω, καλή η διαφήμιση. Τη μπύρα όμως δεν την πίνω.

*ρίνιασμα – Η επικονίαση της μέλισσας στα κηπευτικά. Πολλές φορές η μέλισσα μπερδεύει την ποικιλία και ομογενοποιούνται τα ίδιας οικογένειας κηπευτικά.

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις του Νικόλα Κοντούπη.