photo: FrikinShin

«Εγώ είμαι 30, εσύ 28, έχουμε και οι δύο δουλειές, μια χαρά θα τα καταφέρουμε». Αυτές οι κουβέντες βγήκαν απ' τα χείλη ενός φίλου μου όταν μου διηγήθηκε τι είπε στην κοπέλα του, αμέσως μόλις αυτή του ανακοίνωσε ότι είναι έγκυος.

Από εκείνη τη στιγμή δεν έχω ησυχάσει. Η ευτυχία στο πρόσωπό του, η αισιοδοξία του και η σιγουριά του καθώς με έβαζε κι εμένα στην ιστορία τους...

Αυτό το παιδί θα έρθει στον κόσμο χωρίς οι γονείς του να έχουν σκεφτεί ούτε για μια στιγμή το ενδεχόμενο να μην το κρατήσουν. Άραγε πόσοι τέτοιοι μέλλοντες γονείς υπάρχουν σήμερα; Άραγε πόσα παιδιά δεν βγαίνουν ποτέ απ' την κοιλιά της μάνας τους μόνο και μόνο επειδή η «οικονομική κρίση», το πνεύμα απελπισίας και ματαιότητας έχουν τσακίσει τους υποψήφιους γονείς;

Αυτό το παιδί θα έρθει στον κόσμο χωρίς να λάβει ούτε μια στάλα αρνητικής ενέργειας, ούτε ακόμη και ως έμβρυο. Έρχεται σ' αυτόν τον σκατένιο και συνάμα μαγικό κόσμο με κάθε μόριο των γονιών του να το επιθυμεί ολόψυχα και αληθινά. Έρχεται χωρίς να μάθει ποτέ το καθεστώς τρομολαγνείας και θλίψης μέσα στο οποίο κλήθηκαν οι γονείς του να αποφασίσουν τι θα το κάνουν. Μόνο που γι' αυτούς δεν τέθηκε θέμα απόφασης.

Γονείς μου/σου/της/του, ξέρετε άραγε τι κάνατε; Γνωρίζετε τι δημιουργήσατε; Για πέντε φράγκα, λίγη δόξα, βουνά βόλεψης και κιλά αποποίησης, φτιάξατε ένα κόσμο από (υποψήφιους) γονείς που δεν επιθυμούν να κάνουν παιδιά...Ποια κατάρα είναι μεγαλύτερη απ' την απελπισία της ματαιότητας; Ποιο μαγικό ραβδάκι μπορεί να μας αγγίξει και να γίνουμε σαν αυτούς τους δύο;

Γιατί το βλέπω γύρω μου και δεν προσποιούμαι: νέοι και νέες που δηλώνουν «Γιατί να φέρω ένα παιδί σ' αυτόν τον κόσμο; Μόνο κακία, εγωισμός και μίση υπάρχουν εδώ πάνω...». Και πολλοί απ' αυτούς το έχουν πια πιστέψει.

Μερικές φορές διαφωνώ. Άλλες πάλι συμφωνώ...Μάλλον είναι απλά θέμα έμπνευσης.

*Σε κάθε αγέννητο πλάσμα που «έφυγε απ' τη μέση» γιατί δεν χωρούσε στον κόσμο μας, αφιερωμένο αυτό.

Do Love

Αλεξία Παλαιστή
alexpalester@yahoo.gr