Γνωριστήκαμε εντελώς τυχαία σε μια συναυλία του Β.Κορακάκη στο Ρέμα των Θερμών το 2002 κάποια μέρα τ’ Αυγούστου, μέσω κοινών παρεών. Η σκούφια μας κρατάει από το ίδιο χωρίο και ψάχνοντας το λίγο καλύτερα, ανακαλύψαμε ότι είμαστε και τεταρτοπέμπτα ξαδέρφια. Εγώ είχα αποφασίσει να μείνω μόνιμα στην Ικαριά λόγω εργασίας. Εκείνη έπρεπε να κάνει το μεγάλο βήμα για συγκατοίκηση στο νησί, αφού είχε ήδη στρωμένη δουλειά στη μεγάλη πόλη.

Το βήμα έγινε. Αποφασίσαμε να παντρευτούμε μια σημαδιακή ημερομηνία. Ψάχνοντας στο ημερολόγιο, μας έκανε κλικ η 7η 7όμου του 2007. Πολλά τα 7άρια… Πλησιάζοντας όμως προς εκείνη την περίοδο, διαπιστώσαμε πως την ίδια σκέψη με εμάς, σχετικά με αυτή την ημερομηνία, την είχαν άλλα έξι ζευγάρια στο νησί (τι πρωτότυπο, ε;). Χωρίς να το πολυσκεφτούμε και μια που  θέλαμε να πάμε σε τουλάχιστον 2 γάμους εκείνη τη μέρα, προσθέσαμε  τα δύο 7αρια και καταλήξαμε ο γάμος να γίνει μία βδομάδα μετά : στις 14-7-2007.

Αθήνα. Ιούνης πριν το γάμο. Ψώνια με τον πατέρα για τα σχετικά: ανοιχτόχρωμο κοστούμι, πουκάμισα, καλτσούλες, ζώνη, γραβάτα… Γραβάτα είπα; Εδώ θα σταθώ λίγο παραπάνω.

Η ευγενέστατη πωλήτρια με οδήγησε σε ένα μεγάλο δωμάτιο με παρά πολλά πολύχρωμα συρτάρια. Ξεκίνησε να ανοίγει το 1ο…το 2ο… το 10ο….το 43ο… Όλα με γραβάτες διαφόρων χρωμάτων, ποιοτήτων, μεγεθών, τιμών…. Συνέχισε να ανοίγει:…50ο …55ο …. Έχοντας ήδη ξεχάσει τι έχω δει πριν, της είπα:
- Είναι πολύ ωραίες όλες, αλλά θέλω μία που να είναι ευκολομαγείρευτη και ευκολοχώνευτη…
- Καλέ μου κύριε, μου λέει, το κατάστημά μας διαθέτει τις καλύτερες ποιότητες σε προσ… (τη διακόπτω)…
- Πολύ ωραία, άρα δε θα δυσκολευτούμε να βρούμε μία που να τρώγεται !
- Ειλικρινά δε σας καταλαβαίνω, αλλά είμαι όλη αυτιά να μάθω, μου είπε γεμάτη απορία.
- Κοιτάξτε, της λέω, η γραβάτα αυτή θα πάει σε ένα νησί όπου κατά τη διάρκεια του γαμήλιου γλεντιού έρχονται οι φίλοι του γαμπρού, την αφαιρούν από το λαιμό του με μαχαίρι, ψαλίδι ή οποιοδήποτε αιχμηρό αντικείμενο, την πάνε στα μαγειρεία του χωριού, την ψιλοκόβουν, την σοτάρουν σε τηγάνι με ότι ζαρζαβατικό βρεθεί εκείνη την ώρα, παραδίνουν το τηγάνι στον γαμπρό ο οποίος βγαίνει και ταΐζει όλους τους καλεσμένους, μέχρι αδειάσει το τηγάνι.
- Ουάου, λέει η πωλήτρια, αυτό πραγματικά θα ήθελα να το δω από κοντά. Ειδικά το μαγείρεμα… Κοίτα, αφού το έχετε εσείς έτσι με τις γραβάτες , μην επενδύσεις και πολλά χρήματα σε κάποιο κομμάτι, φάτε τα κάπου αλλού.
- Τώρα καταλαβαινόμαστε, της λέω, και καταλήξαμε  σε μια πορτοκαλοκίτρινη μεταξένια…

Παραμονή. Κόψιμο κρέατος με φίλους και χωριανούς. Κουβάλημα κρασιού από τους μπουσέδες, νύχτα για να «μην αρπάξει». Διαρρύθμιση τραπεζιών και πάγκων. Φωταγώγηση και καθάρισμα χώρου από τα πλατανόφυλλα. Κάλεσμα όσων πιστεύεις ότι έχεις ξεχάσει, παρ’ όλο που τελικά το γνωρίζουν όλοι (Ποια προσκλητήρια; Ποια λίστα;…)

Ανήμερα. Απομεσήμερο και καταφτάνουν οι «πρώτοι» στο σπίτι που θα με «σενιάρανε»… Το ντύσιμο της νύφης είχε  προγραμματιστεί στο χωριό που θα γινόταν ο γάμος. Χαλαρή κουβέντα, κάποια τηλέφωνα από την ξενιτειά για το «ώρα καλή» και να σου που καταφτάνουν οι σκληροπυρηνικοί με μαγιό. Εκείνη την ώρα, παρ’ ότι παραξενεύτηκα γι’ αυτήν τους την αμφίεση, δεν έδωκα και πολύ σημασία. Θα το καταλάβαινα λίγο αργότερα, όταν με πήραν σηκωτό από το σαλόνι, με οδήγησαν στην αυλή, με κωλοκάτσανε ημίγυμνο σε μια καρέκλα και με δέσανε με ένα ελεεινό σκοινί. Χωνί στο στόμα και μονοκοπανιάς μισό μπουκάλι τζόνι (το μαύρο παρακαλώ…) Μάλλον λειτούργησε ως αναισθητικό γι αυτό που θα επακολουθούσε:

Τρείς να προσπαθούν να με ξυρίσουν. Όχι μόνο στο πρόσωπο… Καλοί τεχνίτες, δε λέω, ούτε μισό κόψιμο… Σχεδόν πίσω μου και όσο μπορούσα να δω, σε μια τεράστια μεταλλική σκάφη, οι υπόλοιποι που είχαν… επιμεληθεί το ντύσιμο, τη γέμιζαν με οτιδήποτε βρέθηκε στο διάβα τους και στα ντουλάπια του σπιτιού εκείνη την ώρα: Αλεύρι, γιαούρτια τσιμέντο, αυγά, κέτσαπ-μουστάρδες-μαγιονέζες, ζάχαρη άχνη, ξύδι, ασβέστης, αλατοπίπερα, ξυλόκολλες, ρίγανες, ροκανίδια, κοτόφτερα. Ένας ανακάτευε το «μείγμα» αυτό με μυστρί…

-  Κλείσε μόνο τα μάτια, μου λέει ένας, τα υπόλοιπα άστα πάνω μας… Χρειάστηκαν 4 άνδρες   για να σηκώσουν τη σκάφη (λογικό…)

Αίσθηση κολλώδους ουσίας και απροσδιορίστου γεύσεως έτρεχε από το κεφάλι μέχρι τα νύχια… Με έτριβαν με ταβανόβουρτσα ,το νερό από λάστιχο έπεφτε πάνω μου με πίεση. Πόνο δεν θυμάμαι, άλλωστε το τζόνι είχε γίνει ενάμιση…

Κάποιος είχε την «ευθύνη» για τις μουσικές επιλογές από το στέρεο του σπιτιού. Από διάφορα που έπαιξαν εκείνη τη μέρα, μου έχει μένει αυτό εδώ.

- Αυτό που έχει κάτσει πάνω του, μόνο με θάλασσα βγαίνει,  φώναξε ένας από το μπαλκόνι…

Τι ήταν να το πει, ήταν το σύνθημα για να αφηνιάσουν όλοι… Λύσιμο από την καρέκλα και δέσιμο λαιμού με σκοινί το οποίο κατέληγε σε κατασκευασμένη για την περίπτωση ξύλινη κρεμάλα… Τράβηγμα κρεμάλας από τα στίφη, οπότε έπρεπε να ακολουθήσω τον άταχτο ρυθμό τους για να μη πνιγώ… Περάσαμε από την πλατεία. Τα καφενεία γεμάτα από σκακιστές του τουρνουά που διεξαγόταν εκείνη την περίοδο, το λεωφορείο και η βεζίνα του Σταυρή για Θέρμα γεμάτα, το «Νταλιάνα» (εποχές καπεταν-Μάκη!) μόλις είχε δέσει στο μόλο, ο λιμενικός να κοιτάει αποσβολωμένος...
Για πότε βρέθηκα στη θάλασσα με μια κλωτσιά, ούτε που το κατάλαβα. Ακολούθησε για συμπαράσταση κι άλλος. Επιστροφή στο σπίτι, από την ίδια διαδρομή. Οι θεατές είχαν πληθύνει. Αλίμονο, τέτοιο θέαμα, πού αλλού…

Ντύσιμο στο σπίτι. Ανάποδα τα πουκάμισα και τα παντελόνια, γαϊδουράγκαθα στα παπούτσια και όλα τα συναφή που αρμόζουν σε τέτοιες περιπτώσεις…
Ο γάμος ήταν για τις 7. Ξεκινήσαμε δια πομπής οχημάτων και μοτοσυκλετών για το χωριό στις 8. Άφιξη έξω από την Εκκλησία. Ο κόσμος μου φάνηκε πολύς. Και ήταν. Βγαίνοντας έξω από το πλουμιστό αμάξι, άρχισα να τρέχω…

- Το σκάει, πιάστε τον, φώναξε κάποιος….

Δεν το έσκαγα. Κόντευε να σκάσει η φούσκα μου, πήγα στο wc του χωριού. Γύρισα….

- Τώρα πάμε να  πάρουμε τη νύφη από το σπίτι , μου είπαν μονοφώνι όλοι οι συγγενείς…

Τα τουφέκια στον αέρα πήραν φωτιά. Είχε νυχτώσει καλά. Περιμέναμε καμιά 300αρια μέτρα από το σπίτι. Πρέπει να περιμέναμε ώρα, είχε ήδη φύγει μισό πακέτο τσιγάρα. Χάσαμε και το μέτρημα στα τζόνι.

Κάποια στιγμή από το βάθος ακουγόταν ήχος βιολιού να πλησιάζει. Και όλο πλησίαζε… Ξεπρόβαλε από το σκοτάδι με τ’ άσπρο της το νυφικό, με την αντίστοιχη φυσικά συνοδεία. Χαμήλωσα για δευτερόλεπτα το βλέμμα, σκεφτόμενος ότι είμαι ακόμα πασαλειμμένος με το «μείγμα». Βαθιά ανάσα, παράδοση ανθοδέσμης, σφίξιμο χεριών, πορεία προς την Εκκλησία..Μπήκαμε στις 10 το βράδυ…

Τελειώνοντας το τελετουργικό, χαιρετισμοί από φίλους, συγγενείς, συγχωριανούς. Κάποιοι περάσανε 2 και 3 φορές… Ώρα για γλέντι… Το πιλάφι έλιωνε στο στόμα… Χορός… Χορός ασταμάτητος. Έξω από το καζάνι, γύρω από το καζάνι, μέσα στο καζάνι. Το πώς μας χωρέσανε εναλλάξ νύφη και γαμπρό, ακόμα το ψάχνουμε….

Το άλλο πρωί. Ενώ έχουμε κλείσει δωμάτιο στο Φάρο, ήταν αδύνατον να πάμε εκεί, δεν ήταν κανείς σε θέση να οδηγήσει. Κατευθυνθήκαμε στο σπίτι που είχε ντυθεί η νύφη. Φεύγει πρώτη μ’ ένα παπί. Το παπί ξαναγύρισε να μαζέψει κι εμένα. Αργότερα έμαθα ότι είχα πέσει από το παπί, που προφανώς οδηγούσε άλλος, τουλάχιστον 3 φορές.

Φτάνοντας στο σπίτι, διαπιστώσαμε ότι όλα τα κρεβάτια ήταν κατειλημμένα. Άλλωστε κανείς δε μας περίμενε… Στρωματσάδα το νυφοστόλι στο πάτωμα, σ’ ένα δωμάτιο μαζί με άλλους 5. Πρώτη νύχτα γάμου σού λέει μετά….

Αντίγαμα το άλλο βράδυ. Είναι η διαδικασία που το γλέντι συνεχίζεται αλλά σε κάπως πιο κλειστό κύκλο, παρέα με τους πολύ κοντινούς σου ανθρώπους. Δώσ’ του πείραγμα για τα χτεσινά, «πώς χωρέσατε μέσα στο καζάνι που ψήθηκε το πιλάφι» και τα λοιπά…

- Σκύλος μαύρος ο δικός σου, άντεξε τα πάνδεινα, του Χριστού τα πάθη πέρασε, θέλησε να πει στη νύφη κάποιος από αυτούς που με είχαν σενιάρει την προηγούμενη μέρα…

Ακούγοντας αυτό, ρώτησα δυνατά την ομήγυρη:
- Μπορεί κάποιος να μου πει γιατί συμβαίνει αυτό στην Ικαρία και τυραννιούνται κατ’ αυτόν τον τρόπο οι γαμπροί;
- Για να μην το ξανακάνουν,αποκρίθηκε κάποιος από το τραπέζι…..

υιός του Δημητρίου

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις από τις φιλοξενούμενες πένες.

Υ.Γ. Πριν λίγο περνάει φίλος μπροστά από τον υπολογιστή και χωρίς να έχει δει το περιεχόμενο αυτού του κειμένου,  με ρωτάει: - Την ιστορία της ζωής σου γράφεις;
Θα μπορούσα να το πω κι έτσι…