18/04/2011 - 16:00Σούπερ Μάρκετ Παιχνιδιών
Ως νέος γονιός και νέος νονός θα έπρεπε ήδη να έχω αναθεωρήσει. Σε μια δύσκολη οικονομική κατάσταση για όλους μας, η ύπαρξη ενός φτηνού παιχνιδάδικου είναι χρήσιμη. «Καλό είναι να έχεις την εναλλακτική και ας μην σου αρέσει» μου λένε όταν γκρινιάζω στο άκουσμα της επίσκεψης σε σούπερ μάρκετ παιχνιδιών. Ίσως να μην έχουν άδικο.
Οι τελευταίες εξελιξεις στη κτηνοτροφία φέρνουν τους κτηνοτρόφους αντιμέτωπους με το ενδεχόμενο της οικονομικής και κοινωνικής τους σύνθλιψης. Μαζί τους και η ίδια η Καριώτικη κοινωνία και ο πολιτισμός της έρχονται αντιμέτωπες με το ενδεχόμενο της δομικής τους αποδιάρθρωσης.
13/04/2011 - 22:00Άγιοι τόποι
Σε άκουσα πάλι να μου λες για τον τόπο σου τον άγιο…
Τρίκαλα μου είπες – άνθρωποι καλοί, τοπία μαγευτικά, κλίμα ιδανικό και αξέχαστο το φαγητό.
Κρήτη μου είπες – λεβεντιά και ξενοιασιά, θάλασσα, βουνό και τσικουδιά.
Θεσσαλονίκη μου είπες – τρόπος να ζεις, δεν υπάρχει τίποτα άλλο…
13/04/2011 - 21:13Το ξέσπασμα του πεταλιού
Κυκλοφορώ με ποδήλατο στην Αθήνα τα τελευταία 7 χρόνια και το επιλέγω ως μεταφορικό μέσο ακόμα και στις κοντινές η μακρινές αποδράσεις μου. Ξεκίνησε από μια αστεία πρόκληση και κατέληξε να είναι καθημερινή συνήθεια.
12/04/2011 - 21:39Τι σήμερα, τι αύριο, τι Χώρα!
Πάντα η επιστροφή στην πατρίδα μετά από ένα σύντομο ταξίδι σε κάποια ευρωπαϊκή πόλη, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για ψευδαισθήσεις: Δεν είμαστε σοβαρή χώρα. Και πιθανότατα, δεν υπήρξαμε και ποτέ. Δέσμιοι ρόλων και ιδεοληψιών, αδυνατούμε –ή δε μας συμφέρει- να αντιληφθούμε πως σε τούτο τον, στ’ αλήθεια όμορφο τόπο, έχουμε καταφέρει να ποτίσουμε με πολύ ιδρώτα και σάλιο το θεόρατο πλέον δέντρο-κλισέ «η λογική είναι κόντρα στο συναίσθημα» και τώρα πάνω του... 3 πουλάκια κάθονται!
Κι όταν το αυτονόητο δίνει τη θέση του στο παράλογο, η ζωή γίνεται κουλουβάχατα και η ελπίδα με την απαισιοδοξία 2 σώματα γυμνά που κάθιδρα παλεύουν σε μια μάχη ερωτική να καβαλήσει το ένα το άλλο… για να το αφανίσει. Κι έτσι τυλίγουν το βίο σου, εναλλάξ:
Τι ωραία που ένιωσες περπατώντας σε μια πόλη με διάσπαρτους πεντακάθαρους δημόσιους χώρους!
Βέβαια, όταν πήγες στο ξενοδοχείο, είδες στο internet πως στην Πειραιώς γίνεται πορεία αντίδρασης για την κάρτα του πολίτη που ΘΑ τεθεί σε εφαρμογή.
11/04/2011 - 21:53Κινηματική Αριστερά και όχι μόνο
Μέσα από τα λεγόμενα ενός απλού άνθρωπου, εκείνο που ακούγεται τον τελευταίο καιρό είναι μια πρόταση που πρέπει να μας βάλει σε μεγάλη σκέψη: «Όλοι ίδιοι είναι». Αλήθεια, έχει βάση αυτό; Βέβαια η φράση αυτή πηγάζει από μια προσπάθεια που γίνεται τα τελευταία χρόνια για την απαξίωση της πολίτικης ζωής του τόπου μας. Ποιοι όμως ευθύνονται γι’ αυτό και ποιες είναι οι ευθύνες της αριστεράς; Πολύ εύκολα θα πει κάποιος ότι η αντίδραση και η κρατούσα καπιταλιστική τάξη θέλοντας να μηδενίσει την αναγκαιότητα της πολιτικής , περνά τέτοιες αντιλήψεις μέσα σ’ όλους τους χώρους με κύριο όργανο της τα ΜΜΕ. Εντάξει, αυτοί κάνουν τη δουλειά τους. Με αυτό τον τρόπο απομονώνουν τον κάθε πολίτη, τον κάνουν μονάδα, και έτσι αδύνατο να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε αρνητική συνέπεια.
Ο πολίτης όμως είναι κατά κύριο λόγο κοινωνικό ον, έτσι βλέπουμε την ανάπτυξη διαφόρων κινημάτων έξω από πολιτικούς χώρους , με αυτοοργανωση και με έντονες δραστηριότητες . Τα κινήματα αυτά κατά κύριο λόγο έχουν χαρακτηριστικά προοδευτικότητας, καλυτέρευσης με λίγα λόγια της ζωής μας. Ίσως σε αρκετές περιπτώσεις η δημιουργία αυτών των κινημάτων να περιορίζουν το λόγο ύπαρξης τους σε χώρους με τοπικό ενδιαφέρον (Κερατέα, Ελληνικό, Θεσσαλονίκη, Λάρισα , γενικά τοπική αυτοδιοίκηση κλπ) , άλλα όμως εκτείνουν την δράση τους σε Πανελλήνιο χώρο (Δεν Πληρώνω διόδια – εισιτήρια, οικολογικά κλπ).
Παρολαυτά, η συμμετοχή του πολίτη σε πολιτικούς χώρους εξαρτάται από το κατά ποσό θα εξυπηρετηθεί σε προσωπικό επίπεδο, με εξαίρεση (κατά πλειοψηφία )τους χώρους της αριστεράς. Εδώ βεβαία, θα τονίσουμε ότι μεγάλο μέρος των επαγγελματικών στελεχών της αριστεράς γίνονται καρεκλοκένταυροι και ορισμένοι πιστεύουν ότι έχουν το αλάθητο του Πάπα. Και αυτό ισχύει για όλα τα σχήματα της αριστεράς , ακόμα και στην κάθε μικρή οργάνωση. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα.
10/04/2011 - 13:09Η ανάποδη διαδρομή
Στη φωτογραφία είναι η οικογένειά μου από το σόι της μητέρας μου, στη Βηρυττό του Λιβάνου στις 4 Μάη 1943 και είναι πρόσφυγες πολέμου. Έφυγαν νύχτα με βάρκα κάνοντας κουπί, από τον Εύδηλο Ικαρίας για 17 ώρες, μέχρι να φτάσουν στην Τουρκία (εκεί πέθανε και θάφτηκε στο Κουσάντασι ο παππούς μου) και στη συνέχεια η υπόλοιπη οικογένεια, προωθήθηκε σε στρατόπεδο προσφύγων στη Βηρυττό.
07/04/2011 - 21:00Πάντα να θυμάσαι … ποτέ μη ξεχνάς
Μόνο όταν τους ξεχνάς φεύγουν... μόνο όταν δεν τους νοσταλγείς… πεθαίνουν μέσα στη λήθη τους! Όλοι περνούν και φεύγουν, αλλά που πάνε; Είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι φωλιάζουν στις καρδιές μας! Με μία λέξη, μία κίνηση, με κάτι, οτιδήποτε, είναι πάντα εδώ! Οι ιστορίες του παππού έφυγαν και τα λόγια του πλανιόνται μέσα στο μυαλό μου. Όμως γιατί μου κάνει εντύπωση, έτσι δεν είναι πάντα; Σοφά λόγια και σκέψεις που κρατάς πάντα για συμβουλές και δεν τα ξεχνάς ποτέ, όσο και αν τα χρόνια περνούν. Γίνονται το αποκούμπι σου και πάντα επιστρέφεις σε αυτά, όταν τα έχεις ανάγκη και εκείνα ζωντανεύουν μέσα στη σκέψη σου!
Έχω πειστεί πια ότι σε αυτόν τον πλανήτη όλα μπορούν να συμβούν εκτός από ένα: να ξεχάσεις αυτούς που σε σημαδεύουν για πάντα στη ζωή σου και σου δίνουν κίνητρα να προχωράς, να ελπίζεις και να αγωνίζεσαι. Εκείνοι πάντα θα είναι εδώ και το κερί τους θα σιγοκαίει για να φωτίζει τον δρόμο σου. Ο παπα-Παντελής, ο παππούς μου για μένα είναι εκείνος ο άνθρωπος ...τόσο σοφός και τόσο λιτός. Μου μιλούσε πάντα για την απλή ζωή που τον γέμιζε χαρά αν και είχε περάσει δύσκολα χρόνια. Κάθε φορά που μου μιλούσε για τη ζωή του, ένιωθα ότι τον διακατείχε κι ένα διαφορετικό συναίσθημα. Χαρά, συγκίνηση, νοσταλγία, ποτέ πάντως στεναχώρια και σας λέω πέρασε δύσκολα χρόνια. Όμως ποτέ δεν το έβαλε κάτω. Μου μιλούσε και εγώ ενώ άκουγα για τη φτώχεια και πολλές φορές τις κακουχίες που πέρασε, γέμιζα απορίες γι’ αυτά του τα συναισθήματα. Αλλά έτσι ήταν τότε οι άνθρωποι, ήθελαν τα λίγα και τα καλά, με τα απλά πράγματα ήταν ευτυχισμένοι και δεν μεμψιμοιρούσαν για ψιλοπράγματα.
06/04/2011 - 22:00Τέλος εποχής
Στην Ικαρία φαίνεται πως «ό,τι αγαπάω εγώ, πεθαίνει».
Σήμερα έκλεισε κι επίσημα - για μένα - ο πέτρινος παραδοσιακός ξυλόφουρνος στον Πλακόστρωτο του Ευδήλου, με άδοξο τελετουργικό. Μ’ ένα σπασμένο τζάμι δίπλα στην κλειδωνιά, που παραβίασε την πάλαι ποτέ ορθάνοιχτή του πόρτα, παραβιάζοντας ταυτόχρονα και το δικαίωμα αυτού του χώρου, κι αυτής της πόλης, να έχει ψυχή. Και το δικαίωμα αυτής της γειτονιάς να έχει ένα στέκι όλο θαλπωρή. Ένα στέκι όπου μαζεύονταν οι καλύτερες ψυχές του Ευδήλου και της Μεσαριάς. Που αν έλειπε ο κυρ Δημήτρης, ο φούρναρης, έπαιρνες το ψωμί κι άφηνες τα χρήματα. Αν είχες πάει δηλαδή εκεί για το ψωμί, γιατί συνήθως πήγαινες για τον κυρ Δημήτρη, την παρέα και την κουβέντα. Άλλες φορές, αν έλειπε ο κυρ Δημήτρης, θα ήταν εκεί στο πόδι του άλλοι, καλοί φίλοι να τον βοηθήσουν. Άνθρωποι που δεν πάν στα καφενεία. Μόνο ως εκεί. Άνθρωποι που τώρα θα μένουν κι αυτοί στα σπίτια τους, χωρίς την καθημερινή επαφή και την κουβέντα.
Όπως έμεινε μάλλον σήμερα κι ο κυρ-Δημήτρης. Που ήταν ήδη σε φάση σύνταξης, αλλά δεν τα είχε παρατήσει. Που και να διδάξει τα μυστικά του στον επόμενο, δε θα υπάρχει επόμενος. Γιατί οι προδιαγραφές που έχουν σκοτώσει κάθε τι ωραίο στην Ελλάδα, δε θα επέτρεπαν πλέον στους καινούριους να λειτουργήσουν το φούρνο, ακόμα κι αν ήθελαν. Οι προδιαγραφές, που μόνο ακυρώνουν τις τέχνες, τους τεχνίτες, τον αυθορμητισμό και τη ζωή ολάκερη.
05/04/2011 - 22:15Ο πήλινος γίγαντας
Η περιβαλλοντική τραγωδία που συντελείται στην Κίνα, στο όνομα της οικονομικής ανάπτυξης, δεν έχει τέλος. Το 10% της παραγωγής ρυζιού έχει προσβληθεί από κάδμιο. Είναι τοξικότατο και προκαλεί καρκινογένεση ενώ το ρύζι είναι βασικό είδος διατροφής, όχι μόνο των Κινέζων αλλά ολόκληρου του πλανήτη. Από τα ορυχεία μολύβδου, κασσίτερου και χαλκού της χώρας έχει μολυνθεί ο υδροφόρος ορίζοντας (σε συγκεκριμένες περιοχές έχει προσβληθεί το 60% της συγκομιδής).
Η διόγκωση της γεωργικής βιομηχανίας και η αστικοποίηση έχουν οδηγήσει τα τελευταία 30 χρόνια στην αποξήρανση του 40% των λιμνών. Σαν να μην έφτανε αυτό, η χώρα πλήττεται από τη χειρότερη ξηρασία των 60 τελευταίων χρόνων. Οι τιμές θα εκτιναχτούν στα ύψη και σε αναμονή αυτού οι παραγωγοί σιτηρών επιμένουν να κρατούν τις σοδειές στις αποθήκες τους. Το 1/4 των εδαφών της Κίνας είναι έρημος ή εδάφη που ερημοποιούνται και με τα σημερινά δεδομένα θα χρειαστούν τρεις αιώνες για να αναστραφεί αυτή η κατάσταση.
Η τίγρης της νότιας Κίνας, το σπανιότερο από τα πέντε υποείδη, βρίσκεται στα πρόθυρα της εξαφάνισης, καθώς μόνο 30 έχουν απομείνει στα ορεινά δάση της χώρας λόγω της περιβαλλοντικής υποβάθμισης. Ποιος όμως θα ασχοληθεί με μερικές μεγάλες γάτες όταν π.χ. η μόλυνση, για το 2004, είχε οικονομικό κόστος ισοδύναμο με το 3% του ΑΕΠ. Ο όρος Πράσινο ΑΕΠ απαγορεύθηκε από την κυβέρνηση, δεν είναι ώρα για τέτοια.
