photo: Manu Pombrol

ΔΕ με ενοχλεί που στην Ικαρία δε λειτουργούν ολοκληρωμένοι βιολογικοί καθαρισμοί.

ΔΕ με ενοχλεί που τα ποταμιά του νησιού είναι γεμάτα  παρατημένα λάστιχα από pvc, μπαταρίες αυτοκινήτων, έπιπλα και οικοσυσκευές που πέταξα.

ΔΕ με ενοχλεί που βλέπω σκύλους να ζουν και να πεθαίνουν δεμένοι σ’ ένα σημείο για όλη τη ζωή τους.

ΔΕ με ενοχλεί που η Ικαρία είναι απέραντο νεκροταφείο αυτοκινήτων.

ΔΕ με ενοχλεί που στο σπίτι μου συνεχίζω να χρησιμοποιώ επικίνδυνα χημικά που καταλήγουν στη θάλασσα που κολυμπώ.

ΔΕ με ενοχλεί που στους κάδους ανακύκλωσης επιμένω  να πετάω τα σκουπίδια μου.

ΔΕ με ενοχλεί που το κρέας που καταναλώνω στα πανηγύρια, συχνά προέρχεται από ζώα που κατατρώνε τα δάση του νησιού.

ΔΕ με ενοχλεί που ξηλώνω τις ξερολιθιές του νησιού για να χρησιμοποιήσω τις πέτρες στο σπίτι μου.

ΔΕ με ενοχλεί που όπου πηγαίνω, βλέπω πεταμένα μπάζα.

ΔΕ με ενοχλεί που τα σκουπίδια μου από τις χωματερές του νησιού πετάνε με τους ανέμους προς κάθε κατεύθυνση στολίζοντάς το σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο.

ΔΕ με ενοχλεί που συνεχίζω να καταναλώνω πλαστικές σακούλες.

ΔΕ με ενοχλεί που πληρώνω μια μπουλντόζα και κάνω αυθαίρετα το δάσος κτήμα ή οικόπεδο.

ΔΕ με ενοχλεί που δεν έκανα τίποτα για να ξαναπρασινίσουν τα καμμένα δάση της Ικαρίας

ΔΕ με ενοχλεί που η σακούλα μου μπορεί να πνίξει και να σκοτώσει ένα πουλί, ένα δελφίνι ή μια χελώνα που το περνά για σουπιά και προσπαθεί να το φάει.

ΔΕ με ενοχλεί που δεν υπάρχει σεβασμός στην αρχιτεκτονική παράδοση της Ικαρίας και αρχίσαμε να μπουκώνουμε στα μπετουδάκια.

ΔΕ με ενοχλεί που ξυλώνονται χειροποίητα πετρόκτιστα μονοπάτια που χτίσαν οι παππούδες μας και γίνονται τσιμεντόδρομοι.

ΔΕ με ενοχλεί που οι υποτιθέμενες προστατευόμενες περιοχές Natura του νησιού είναι εγκαταλειμμένες στο έλεος τους.

ΔΕ με ενοχλεί που ξεφυτρώνουν βιομηχανικά κτίρια σαν μανιτάρια ελλείψη χωροταξικού σχεδιασμού.

ΔΕ με ενοχλεί που ακούω τον Ικαριώτικο με συνθεσάϊζερ στα «παραδοσιακά ικαριώτικα πανηγύρια».

ΔΕ με ενοχλεί που όποιος θέλει, τραβάει όσο νερό θέλει και όποτε θέλει από τα ποτάμια, που το καλοκαίρι ξεραίνονται και υποβαθμίζεται η βιοποικιλότητα τους.

ΔΕ με ενοχλεί που δίνουμε το δικαίωμα στη τηλεόραση και τα περιοδικά να μας παρουσιάζουν ως γραφικούς.

ΔΕ με ενοχλεί που καίγονται τα σκουπίδια μου και αναπνέω διοξίνες.

ΔΕ με ενοχλεί που βλέπω παντού παρκαρισμένα κοντέϊνερ και κοντεύω να πιστέψω ότι ζω στην Ελευσίνα.

ΔΕ με ενοχλεί που εκεί όπου πριν είκοσι χρόνια μάζευα μανίτες, σήμερα δεν έχει μείνει ούτε πέτρα εξαιτίας της υπερβόσκησης.

ΔΕ με ενοχλεί που στα πανηγύρια πωλείται κόκα κόλα και την αγοράζω ενισχύοντας μια εταιρεία που ευθύνεται για τη δολοφονία εκατοντάδων ανθρώπων ανά την υφήλιο.

ΔΕΝ...ΔΕΝ...ΔΕΝ...

Με ενοχλούν όμως οι «γκρούβαλοι» και θέλω να τους διώξω γιατί καταστρέφουν το περιβάλλον και προσβάλλουν την πολιτισμική μου κληρονομιά.

«Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μιά κάποια λύσις.»

Κωνσταντίνος Καβάφης

Λευτέρης Τρικιριώτης 
metroindian@yahoo.gr