Είναι γνώστη σε όλους η αγάπη μου για το νησί και αδιαπραγμάτευτη.... Και μόνο η σκέψη της με γαληνεύει. Όταν δε, βρίσκομαι στη ζεστή αγκαλιά της νοιώθω άλλος άνθρωπος. Μερικές φορές νοιώθω σαν την μάνα κουκουβάγια, που βλέπει τα παιδιά της πανέμορφα, χωρίς κανένα ψεγάδι!!!!

Αλλά δυστυχώς είμαστε και μεγάλα παιδιά και ίσως πρέπει να σταματήσουμε να εθελοτυφλούμε... Τα κακώς κείμενα είναι εκεί και μπορεί για κάποιους που βρισκόμαστε στην Ικαριά ως επισκέπτες να αποτελούν κάτι σαν έθιμο ή ακόμη και γραφικότητες... για τους μόνιμους κατοίκους της αποτελούν προβλήματα, που αναζητούν υπεύθυνες λύσεις...

Γιατί όλα είναι ωραία όταν κάνεις διακοπές, και δίνεις τόπο στη οργή – και αυτό όχι πάντα και για όλα- αλλά μπορείς να δίνεις τόπο στην οργή 365 μέρες το χρόνο; Μάλλον όχι...

Αναρωτιόμουν λοιπόν όλο τον Αύγουστο γιατί έπρεπε να περπατώ στην καυτή άμμο προκειμένου να ανακαλύψω τον ένα κάδο απορριμμάτων;;; Ή γιατί δεν υπήρχε και φέτος έστω ΜΙΑ χημική τουαλέτα για λουόμενους και κατασκηνωτές...

Εντύπωση μού κάνει ότι τόσο καιρό μετά τις καταστροφικές πλημμύρες, τα έργα αποκατάστασης στο οδικό δίκτυο Αγίου Κηρύκου-Ευδήλου, δεν έχουν ολοκληρωθεί. Ο δρόμος «χάσκει» σε πολλά και επικίνδυνα σημεία και το χειμώνα αυτό είναι ιδιαιτέρως τρομακτικό, σε συνδυασμό με τη βροχή και την ομίχλη.

Το κακό λοιπόν, οδικό δίκτυο που επιβαρύνεται από τα μισοτελειωμένα έργα, ευθύνεται και για τα τροχαία ατυχήματα... τώρα πια δεν απορώ για τα δεκάδες ή και περισσότερα εγκαταλελειμμένα αυτοκίνητα, πεταμένα εδώ κι εκεί, ακόμη και μέσα στο δάσος. Απορώ, που ακόμη βρίσκονται πεταμένα, παρά τις προσπάθειες του Δήμου να τα απομακρύνει. Ευχαριστημένη θα είμαι όταν δεν υπάρχει κανένα να ρυπαίνει το περιβάλλον και τον υδροφόρο ορίζοντα...

Και βέβαια οι απορίες μου δεν σταματούν εδώ: Γιατί πρέπει όταν πηγαίνω στο νησί να κυκλοφορώ με όλα μου τα λεφτά καθώς τα ΑΤΜ βρίσκονται μόνο στα δύο λιμάνια; Αν λοιπόν μένεις σε κάποιο χωριό, θα πρέπει να κάνεις «εκδρομή» για να προμηθευτείς χρήματα, και βέβαια θα πρέπει να έχεις μεριμνήσει να σου έχει απομείνει βενζίνη..... Έλεος, λεω πολλές φορές, κάποιος/οι να κινητοποιηθεί ώστε να τοποθετηθούν ΑΤΜ και σε άλλα σημεία και για μένα τον τουρίστα-επισκέπτη, αλλά κυρίως για τους κατοίκους που πρέπει να κάνουν αυτές τις διαδρομές με τις χειρότερες των καιρικών συνθηκών...

Και δυστυχώς δεν θα σταματήσω εδώ..... θλίβομαι, όταν βλέπω το δάσος.... μισοφαγωμένο. Ας τελειώσει πια αυτή η ιστορία με την ανεξέλεγκτη βόσκηση!!! Δεν μπορώ να αποδεχθώ πως κάποιοι που μένουν στο νησί, που είναι ο τόπος τους, αντέχουν να βλέπουν αυτό το θέαμα... Το μισοφαγωμένο δάσος...

Ξέρω ότι υπάρχουν και άλλα πολλά προβλήματα... δεν ζω –δυστυχώς- στο νησί για να τα βιώνω... ως επισκέπτρια παρατηρώ κάποια από αυτά και θλίβομαι αρκετές φορές...

Ας σκύψουν επιτέλους πάνω από αυτά οι υπεύθυνοι και ας σταματήσουμε και όλοι εμείς να τα αντιμετωπίζουμε είτε ως δεδομένα είτε ως γραφικότητες και ας βάλουμε ένα χεράκι...

Δήμητρα Κόχιλα
iliast31@hotmail.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Δήμητρας Κόχιλα.