Δεν ξέρω πότε είναι η παρθενική φόρα που ξεκινάμε την επιβίβαση…

Νομίζω ότι σε κάθε άνθρωπο διαφέρει η αρχή. Άλλοι  πιέζονται για να αρχίσουν το ταξίδι των επιλογών, άλλοι το επιλέγουν και άλλοι …απλώς τους κάθεται από μόνο του.

Ξεκινάμε λοιπόν τα ταξίδια, μπαίνουμε σε τρένα, ακολουθούμε τη διαδρομή… τη δική μας άραγε ή εκείνη του τρένου; Πόσες φορές μέχρι να φτάσουμε εκεί που θέλουμε, έχουμε τη δυνατότητα να παρεκκλίνουμε…ή ακόμα να πηδήξουμε από ένα τρένο σε ένα άλλο;

Παρακολουθείς από τα μεγάλα παράθυρα του τρένου προφυλαγμένος ή εγκλωβισμένος;

Μπορείς να εστιάσεις μόνο μακριά, γιατί το τρένο τρέχει…σου φαντάζουν όλα όμορφα… αν τα πλησιάσεις, θα είναι το ίδιο όμορφά;

Σταματάς  σε σταθμούς, σε κάποιους καταβαίνεις και σε κάποιους όχι. Όσο περισσότερο έχεις ταξιδέψει, τόσο καλύτερα  γνωρίζεις σε ποιούς αξίζει να κατέβεις. Μπορεί ακόμα και να σταματήσεις σε κάποιο σταθμό ,να σου αρέσει πολύ…να ξεχαστείς…και να χάσεις το τρένο…το ταξίδι…τις υπόλοιπες στάσεις.

Διαλέγεις τους ανθρώπους που θες να συνταξιδέψεις. Στα ταξίδια  απαραίτητη προϋπόθεση για να περάσεις όμορφα, είναι η καλή παρέα…

Εσύ;…Έχεις διαλέξει το σωστό τρένο; Εκείνο που θα σε πάει εκεί που θέλεις  να φτάσεις; Εκείνο που θα περάσει από τους σταθμούς που θέλεις να δεις;

Αν δεν είσαι σίγουρος, θα φταίει που δεν έχεις γνωρίσει καλά τον οδηγό…εκείνος είναι ο αρχηγός του τρένου…το alter ego σου!

Μυρτώ Αξαρλή
Mirtax_gr@yahoo.gr

Φωτογραφία: Μυρτώ Αξαρλή