Πέτρες. Η μια στην άλλη πάνω - κάτω και πλαγίως. Δεξιά - αριστερά ποτές, κόβονται μόνο κατάκορφα, μπαίνεις σ’ αυτές τις πέτρες, μέσα τους, και διαβάζεις ιστορίες αθρώπων. Μιλιούνια, ένα σακί, ένα κλαδί του Ράντη στην πλάτη, άργιος· νομίζουν τους ξεχάσαμε σκύλε, όχι ρε, δεν το κατάλαβες καλά το θέμα: στο ίδιο το μνημόσυνο είμαστε πελάτες.

Ονομάζεται Σεϋχέλλες, βρίσκεται στην Ικαρία και είναι η ωραιότερη παραλία του νησιού και μια από τις πιο εντυπωσιακές της χώρας. «Η παραλία δημιουργήθηκε από κατολισθήσεις. Είναι δύσκολο το μονοπάτι για να έρθεις εδώ αλλά αξίζει τον κόπο. Υπέροχα πεντακάθαρα νερά...

Η Προπεζουλωπή βρίσκεται πολύ κοντά στον Φάρο. Είναι ένας λόφος βορειοδυτικά του οικισμού με πετρώδες έδαφος, κατάφυτος με αγκαθωτούς θάμνους και αγρέλες. Το ενδιαφέρον που παρουσιάζει είναι η εγκατάσταση όρθιων στηλών από ασβεστόλιθο, με συγκεκριμένο προσανατολισμό. Είναι σίγουρο πως οι στήλες δεν τοποθετήθηκαν τυχαία αλλά προς το παρόν είναι άγνωστος ο χρόνος που συνέβηκε αυτό, καθώς και ο σκοπός τους.

Στον βράχο του Να ήταν η καθιερωμένη απογευματινή βόλτα. Νομίζω ότι έχω κολυμπήσει εκεί μόνο δύο φορές στην ζωή μου και η μία ήταν σίγουρα με λαδιά. Ίσως μου είχε μείνει από παιδί ο φόβος γι’ αυτήν την θάλασσα, από την ιστορία που μου έλεγε η μάνα μου κάθε φορά που βρισκόμασταν εκεί.