29/01/2016 - 12:39Κρυφός

Σκεφτόταν πως όπου κι αν βρισκόταν, είχε την αίσθηση πως ήταν σε λάθος τόπο και χρόνο. Πως δεν ανήκε πουθενά και με κανέναν. Ονειρευόταν κάτι. Το έκανε. Χαιρόταν. Για λίγο.

Σε μια υπόθεση που λέει ότι αν στην Ικαρία ζούμε περί τους εννιά χιλιάδες, συν άλλες έντεκα χιλιάδες οι απόδημοι, συν άλλες δεκαπέντε οι ομογενείς, αθροιστικά και υποθετικά λοιπόν οι έχοντες δεσμούς αίματος με την Ικαρία είμαστε 35.000, θα συναντήσουμε τουλάχιστον 34.990 διαφορετικούς τρόπους απόδοσης, μαγειρικής και υλικών της ‘καθ’ ημάς επιτομής’ της τοπικής μας κουζίνας, του σουφικού.

Σούρουπο στον σταθμό του Μονάχου. Είχε περάσει η παραμονή της Πρωτοχρονιάς, τότε που έκλεισε η αστυνομία τον σταθμό, για να προλάβει τρομοκρατικό χτύπημα. Όσο να πεις εκείνο το βράδυ με τόσο κόσμο και με τα πειράγματα των νεαρών μέσα στην ανωνυμία και την ελευθεριότητα της βραδιάς, μια αγωνία τη ζήσαμε...

Ο Μπαρμπα- Σταύρος από την Ικαρία, ανοίγει το καρνάγιο του τη δεκαετία του '60 στη Χώρα της Μυκόνου. Καραβομαραγκός, παντρεμένος με Μυκονιάτισσα. Καλός άνθρωπος και πρώτος μάστορας, αν και όχι ιδιαίτερα γρήγορος. Φυσικά αριστερός.

Έχουμε σπάσει προ πολλού τον τσαμπουκά του «που να τρέχουμε τώρα μες το Χειμώνα;». Μεγάλη επιτυχία! Ποτέ δεν το μετανιώσαμε. Τώρα που είμαστε συνταξιούχοι πάμε κι ερχόμαστε εύκολα Αθήνα - Ικαρία, με συχνότητα περίπου 10 μέρες το μήνα.

Χτες άλλαξε ο χρόνος. Μπήκε το 2013 και χαρά δεν είχε. Δυο τρεις γνωστοί τη συνάντησαν στο δρόμο και της είπαν να τους ακολουθήσει στο χαιρέτιο. Τους είπε πως θα πάει, αλλά προτίμησε να κάτσει πλάι στο τζάκι. Έτσι κι αλλιώς, είχε να βγει για κάλαντα είκοσι χρόνια και βάλε.

Δηλαδή τελειώνουν οι γιορτές; Θα ξεστολίσουμε τώρα ε; Κι αν ξεστολίσουμε τι θα αλλάξει, το ντεκόρ; Αυτό μόνο, έτσι; Γιατί εγώ δεν μπορώ να βρώ άλλες διαφορές. Τουλάχιστον όχι στην Ικαρία. Εσύ μπορείς να βρεις πολλές διαφορές;

Κοιτώντας την φωτογραφία μιας ικαριωτίνας νύφης καθώς και τον υπέροχο ήλιο που μας ζέστανε λιγάκι σήμερα, αναλογίστηκα πόσο παραμυθένια μπορεί να είναι η ζωή αν επιλέξεις να την δεις έτσι...

Η Μαρίκα ξεκρέμασε το σοφρά από τον τοίχο και τον τοποθέτησε μπροστά στο τζάκι για να φέρει το φαγητό. Ο Παναγής, στο τελευταίο φως της μικρής χειμωνιάτικης μέρας φτυάριζε ακόμα το χιόνι στο στενοπέζουλο. Το πρωί θα δυσκολευόταν πολύ να ανηφορίσει μέχρι το μαντρί στο Ζηζόκαμπο.

Φέτος, λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα και ο κόσμος μέσα στο βαγόνι πολύς. Σχεδόν όλοι κρατούν τσάντες και τσαντάκια με μικρά και μεγάλα δώρα, κι ας λένε τα κανάλια πως ο κόσμος δε ψωνίζει.

Σελίδες

ikariastore banner