Κοιτώντας την φωτογραφία μιας ικαριωτίνας νύφης καθώς και τον υπέροχο ήλιο που μας ζέστανε λιγάκι σήμερα, αναλογίστηκα πόσο παραμυθένια μπορεί να είναι η ζωή αν επιλέξεις να την δεις έτσι... Βέβαια σε αυτό βοηθάει και το γεγονός της άφιξης μου για έναν ακόμη αλλοπαρμένο χειμώνα στην Ικαρία. Δεν αναφέρομαι μόνο στην τρέλα του καιρού φυσικά, αν και φέτος υπήρξε και αυτός υπέρ του δέοντος άξιος αναφοράς. Αρχικά μάς κορόιδεψε με κάτι ηλιόλουστα ζωντανές μέρες που έως και η άνοιξη μπορεί να τις ζηλέψει! Μετά μας έδειξε τα δόντια του με κάτι θερμοκρασιούλες υπό το μηδέν και τέλος μας έριξε και λίγο χαλάζι μην τυχόν και πει κανείς κακεντρεχής πως δεν νιώσαμε χειμώνα φέτος!

Αλλά δεν συνίσταται μόνο στον καιρό η χειμερινή μυσταγωγία της Ικαρίας. Τα τοπία που μας είναι τόσο γνωστά από τις καλοκαιρινές βουτιές πλέον αποκτούν μια όψη γκρίζα και θυμίζουν εικόνες από βιβλία φαντασίας της παιδικής μας εποχής που γέμιζαν ανατριχίλα τις νύχτες δίπλα στο τζάκι. Τα άγρια κύματα γλύφουν και μετακινούν τεράστιους βράχους και δημιουργούν μουσικές τόσο απόκοσμες και υπνωτιστικές που δεν θέλεις με τίποτα να πας σπίτι. Ο κόσμος πάρα το μελαγχολικό πνεύμα του καιρού γίνεται πιο πρόσχαρος και ανοίγει διάπλατα τις πόρτες των σπιτιών του για ατελείωτα τσιμπούσια και βεγγέρες και συ μενεις να απορείς... Πώς γίνεται ένας τόπος να συγκρατεί τέτοια ευλογία και πώς θα καταφέρεις να αντέξεις τον αποχωρισμό από αυτό το παραμύθι όταν τελειώσουν οι γιορτές;

Καλή Χρονιά!

Ρωξάνη Αντωνιάδου
rox.anto18@yahoo.gr

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις από τις φιλοξενούμενες πένες.