Κάνει ζέστη και περιμένω με την Κωνσταντίνα πάνω από 40 λεπτά να έρθει η σειρά μας να πάει βόλτα πάνω σε ένα αλογάκι του Ιππικού Συλλόγου στο πλαίσιο μίας εκδήλωσης για τον ΜΚΟ Μέριμνα. Δίπλα μας μία μαμά χώνεται να πάρει τη σειρά των άλλων παιδιών. Ζητάει επίμονα και ψιθυριστά, για να μην την ακούσουν οι άλλοι, να πάει η κόρη της βόλτα γιατί «καθόμαστε στον ήλιο αρκετή ώρα και βαρεθήκαμε».

21/05/2013 - 02:04Μισεμός

«Την έχω χάσει την ευκαιρία;» Αναρωτιόμουν καθώς ο Εύδηλος απομακρυνόταν από τα πόδια μου, έχοντας μια σκέψη στο πίσω μέρος του μυαλού να φωνάζει «Προλαβαίνεις ακόμη! Πήδα! Ρίξε κανονιά!»

Τη 17η Οκτωβρίου 1872¨Κατάλογον κάμνω εγώ ο Σίμος Μαυρογεώργιος δια τα γρόσια του Ιερού Ναού της Παναγίας εις του λέφα, όσα εδαπανήθησαν εις το κωδωνοστάσιον κλπ....

Η κάπως ιδιότυπη σχέση των Καριωτών με το χρόνο είναι πλέον παγκοσμίως γνωστή, και έχει νομίζω συζητηθεί και διερευνηθεί αρκετά, ειδικά τώρα που η Ικαρία ακούγεται όλο και περισσότερο «παραέξω».

Η Ικαρία δεν είναι ακριβώς νησί. Είναι περισσότερο ένα βουνό. Ένα βουνό ριγμένο στην μέση της θάλασσας. Περισσότερο από τις ακτές και τις παραλίες της την καθορίζει ο όγκος του Αθέρα, του όρους Πράμνος των αρχαίων.

Ακούς φωνές έξω από την πόρτα σου. Δεν καταλαβαίνεις τι γίνεται αλλά συνεχίζεις τη δουλειά σου. Έτσι πρέπει. Άσε γιατι κι ακόμα δεν έχεις καταλάβει αν σε παρακολουθεί κάποια κάμερα εκεί που δουλεύεις. Η πόρτα ανοίγει. Βλέπεις του συναδέλφους σου μαζεμένους απ’ έξω. Είναι και μια τούρτα εκεί. Μια καρέκλα απομακρύνεται αστραπιαία από το δωμάτιο σου, μάλλον κάποιος δε χώραγε να κάτσει.. σκέφτεσαι.

Επιστρέφοντας από την Πανικαριακή συγκέντρωση διαμαρτυρίας σχετικά με την υγεία και το Νοσοκομείο Ικαρίας, που δυστυχώς η προσέλευση δεν ήταν αυτή που προσωπικά περίμενα, μου δημιουργήθηκαν κάποιες σκέψεις – εντυπώσεις και θα ήθελα να τις μοιραστώ μαζί σας.

Ακόμα κι εδώ που βρίσκομαι, θα το έβλεπα, αργά ή γρήγορα, γέμισε ο τοίχος μου στο φέισμπουκ, έτρεξα κι εγώ να δω τι ήταν αυτό που είπε η Δημουλά και ξεσήκωσε τον περήφανο λαό, δεν πρόλαβα και να το δεύτερο κύμα, αυτή τη φορά με το πλήρες κείμενο της συνέντευξης, στη συνέχεια το τρίτο κύμα με τις συγκρίσεις,

Είναι γεγονός, τον ξαποστείλαμε για τα καλά πλέον τον χειμώνα. Τα καταφέραμε κουτσά στραβά, με ηθικό ακμαίο. Δε μας πτόησε η έλλειψη πετρελαίου και το ότι τριγυρνούσαμε από δωμάτιο σε δωμάτιο αγκαλιά με το μίνι αερόθερμο.

Μεγάλη Παρασκευή. Αν δεν υπάρχει θεός γενικότερα, υπάρχει μόνο εκείνη τη μέρα. Εκείνη τη μέρα καπνίζει και βγάζει την ανάσα του γεμάτη σύννεφα και μυρωδιές λιβανιού και βιολέτας. Εκείνη τη μέρα σκύβει και σε παίρνει αγκαλιά πηχτή και πνιχτή.

Σελίδες

ikariastore banner