Σκληρή Ισχύς: Η αμιγώς στρατιωτική δύναμη ενός τόπου. Ο πολεμικός εξοπλισμός, οι στρατιωτική δύναμη, η βαριά οικονομία. Η σκληρή ισχύς νικάει με τα όπλα. Ήπια Ισχύς: Η ικανότητα ενός τόπου να επιτυγχάνει τους στόχους του μέσω της διαχείρισης των πολιτισμικών στοιχείων και της εικόνας του. Η ήπια ισχύς νικάει με την γοητεία.

Μια τόση δα κουτσουλίτσα ακριβώς δίπλα στην Ικαρία. Κανονικά δεν θα τους έδινες καμία απολύτως σημασία γιατί είσαι υπερβολικά απασχολημένος να φαίνεσαι cool στη Μεσαχτή, στα πανηγύρια και στο τάδε μπαράκι ως το πρωί ανεβάζοντας φωτογραφίες στο instagram και στο facebook, ταγκάροντας την τυχαία,

Ανεβαίνεις. Μυρίζεις ρίγανη στα χαμηλά, δενδρολίβανο πιο ψηλά και πεύκο στην κορφή... Πλησιάζεις. Ακούς πρώτο το βιολί, μετά κιθάρα και φωνή, αλλά περιμένεις την τσαμπουνοφυλάκα... Κάθεσαι. Δοκιμάζεις το κρασί, το πίνεις, το κερνάς, το τσουγγράς, το ζαλίζεις, σε μεθάει....

Πολλές χώρες έχουν άδικα χαρακτηριστεί ως “αποτυχημένα κράτη”. Αλλά αυτές τις μέρες, αυτή η ταμπέλα μπορεί με ακρίβεια και χρήσιμα να ειπωθεί για μια χώρα- και αυτή είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Οι ΗΠΑ έχουν βιώσει ένα πραξικόπημα σε αργή κίνηση από ισχυρές εταιρείες που έχουν κατακλύσει τις εκλογές μας με τεράστια χρηματικά ποσά, έτσι ώστε οι πολιτικοί και ολόκληροι κυβερνητικοί φορείς να είναι εν πολλοίς αιχμαλωτισμένοι.

23/07/2013 - 00:07Ονειροκυνηγός

Έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις. Όταν, ω του θαύματος, καταφέρνεις για λίγο να χαλαρώσεις. Δε νιώθεις θυμωμένος ούτε εκνευρισμένος. Για κάποιο μυστήριο λόγο δεν έχεις άγχος. Έχεις όμως χρόνο για να ξαπλώσεις, για να κουλουριαστείς στον καναπέ, χωρίς να πρέπει να κοιμηθείς. Μόνο για να μείνεις ακίνητος , έτσι, με τα μάτια στυλωμένα να κοιτάζεις το ταβάνι.

Θα αρχίσω με μια μικρή ιστορία. Μια μέρα στην Ικαρία ένας Αθηναίος έψαχνε να αγοράσει μια κυριακάτικη εφημερίδα, αλλά ο περιπτεράς του είπε να έρθει την Τρίτη. Ο Αθηναίος αναρωτήθηκε, «μα καλά αφού έχετε και πλοία κι αεροπλάνα εδώ που έρχονται κάθε μέρα, γιατί δε σας φέρνουν τις εφημερίδες;».

Αν είσαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος, το παρακάτω κείμενο δεν σε αφορά. Αυτό το κείμενο αφορά όλους αυτούς που μια ανάσα απ’ το καλοκαίρι, δεν έχουν ανάσα. Αυτούς που απώλεσαν δουλειές, αγάπη, μέλλον, ελπίδα, τη γη κάτω απ’ τα πόδια τους.

Και πέρυσι βρέθηκα στο νησί, κάπου ανάμεσα στις 7 και τις 17 του Αυγούστου και όπως πάντα έμεινα στον Άγιο Κήρυκο, στο σπίτι της γιαγιάς της Άννας. Είχα για παρέα 4-5 φίλους-επισκέπτες που ήθελαν τελευταία μέρα να δουν ένα ακόμα πανηγύρι από την άλλη πλευρά του νησιού.

Μπαίνω στη θάλασσα, «είναι παγωμένη;», με ρωτάς. Ναι γλυκιά μου, είναι μπούζι. Γι αυτό κολυμπάμε, γιατί είναι καλοκαίρι και ψάχνουμε δροσιά. Αν το νερό ήταν ζεστό πώς θα ρίχναμε τη θερμοκρασία; Θα γεμίζαμε την μπανιέρα, θα προσθέταμε μια σακούλα παγάκια και θα καθόμαστε μέσα εναλλάξ.

Είμαι η φωνή σου. Η φωνή που ακούς μέσα στο κεφάλι σου όταν δεν σου μιλάει κάποιος άλλος. Είμαι εσύ.

Σελίδες

ikariastore banner