Πριν 50 ίσως χρονια, η κυρά Αργυρώ, η δασκάλα φύτεψε μαζί με τους μαθητές της, πεύκα σε όλο τον λόφο «Καστελι», γύρω από το σχολείο των Βρακώδων. Για το καλό του χωριού.

Σήμερα τα χαιρομαστε κι εμείς και οι επισκέπτες μας και το Καστελι είναι σημείο αναφοράς για το χωριό. Έγιναν μάλιστα και έργα καλλωπισμού και αναψυχής στο σημείο αυτό.Τελευταία, το σχολείο δε λειτουργεί. Έτσι, ο πολιτιστικός μας σύλλογος αποφάσισε να αξιοποιήσει την αυλη του πρώην σχολείου ως χώρο αναψυχης και χώρο πανηγυριού.Για  το καλό του χωριού...

Έτσι λοιπόν, με άδεια του Δασαρχείου (!!!!), φτάσαμε σήμερα να κόψουμε δυο πεύκα από την αυλη του σχολείου. Για το καλο του χωριού... Και χωρίς άδεια κόψαμε επτά πεύκα από το Καστελι, για να έχουμε εύκολη πρόσβαση για τις ανάγκες του πανηγυριού. Και για το καλό του χωριού βεβαίως…

Τι είναι «χωριό» άραγε; Δεν είναι το φυσικό του περιβάλλον; Δεν είναι το πολιτιστικό του παρελθόν και η αρχιτεκτονική του μέσα σε αυτό; Δεν είναι οι ανθρωποι του -όπως η δασκάλα η Αργυρω- που δίνουν ζωή στον τόπο τους και ενδιαφέρονται γι’ αυτόν;

Αλλάζουν οι άνθρωποι και αλλάζουν και το περιβάλλον τους; Προς το χειρότερο; Κρίμα! Και οι θεσμοί τι κάνουν; Αδιαφορούν; Ή πάντα τέτοιοι ήταν και οδηγούν σιγά σιγά στην αλλοίωση του περιβάλλοντος και την αλλοτρίωση του ανθρώπου;

Λεωνίδας Βουδογιώργης
lvoudogiorgis@gmail.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις από τις φιλοξενούμενες πένες.