Η μικρή Αλεξάνδρα  φέτος μετακόμισε στην Ικαρία. Είναι τεσσάρων και μέχρι πριν κάποιους  μήνες ζούσε μαζί με την οικογένεια της στην Αθήνα.  Μετά από κάποιες δυσκολίες της πόλης, αποφάσισαν να ζήσουν στο νησί. Στο όμορφο Καραβόσταμο ή καλύτερα στο όμορφο Καρακόσταμο όπως το έλεγε παλιότερα η Αλεξάνδρα.

Μια δροσερή μέρα του χειμώνα η Αλεξάνδρα μαζί με τη μαμά και τον μπαμπά της πήγε στα Πεύκα. Πήγαν να μαζέψουν μανίτες  (μανιτάρια).Μετά από την υπέροχη βόλτα τους, η μικρή ζήτησε να μου μιλήσει στο τηλέφωνο. Η μαμά της, με κάλεσε και μου την έδωσε αμέσως.

«Έλα νονά!»
«Έλα καρδιά μου. Τι κάνεις;»
«Ξέρεις που πήγα σήμερα; Στα Πεύκα… στο δάσος!»
«Τι έκανες εκεί κούκλα μου;»
«Μάζεψα μανιτάρια! Δεν τα άγγιζα μέχρι να τη δει η μαμά. Αν ήταν καλά, τα βάζαμε στη σακούλα!»
«Μπράβο!»
«Κάποια στιγμή εγώ…ξέρεις τι είδα, νονά;»
«Τι;»
«Είδα …τα ΣΤΡΟΥΜΦΑΚΙΑ!»
«Αλήθεια;»
«Δεν με πιστεύεις;»
«Και βέβαια σε πιστεύω.»
«Νονά… εκεί στα μανιτάρια είδα την Στρουμφίτα! Τον Στρουμφούλη! Και τον Μπαμπά Στρουμφ!»
«Ποπο…είσαι τυχερή!»
«Έτρεχαν… και παραλίγο να πατήσω τον Στρουμφούλη!»
Προσπάθησα να μην γελάσω…«Ευτυχώς που δεν τον πάτησες μωρό μου!»
«Νονά… πρέπει να είμαι πολύ καλό παιδί… για να τα είδα!»
«Είσαι, αγάπη μου!»

Ενώ έχουν περάσει μήνες από τότε… Συχνά, το φέρνω, στο μυαλό για να φτιάξω την διάθεσή μου. Η Αλεξάνδρα,για πρώτη φορά βρέθηκε σ’ ένα δάσος. Με πελώρια δέντρα και μανιτάρια! Πίστεψε λοιπόν πως είδε τα στρουμφάκια!

Μην ξεχνάτε: «Και αν είστε καλά παιδάκια, πολύ πιθανόν να συναντήσετε και τα στρουμφάκια…»

Στεφανία Κούβαρη

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις από τις φιλοξενούμενες πένες.