"Σε αυτόν τον τόπο, κάθε πράγμα, κάθε ένας από εμάς μπαίνει στη σωστή, πραγματική του διάσταση", μου έλεγε ένας φίλος Καριώτης στο φετινό πανηγύρι της Λαγκάδας.

Η Ικαρία έχει ένα μοναδικό τρόπο να σε κάνει να νιώθεις κομμάτι ενός συνόλου. Δεν έχει σημασία αν φέρνεις στο νησί μαζί σου πτυχία, διδακτορικά, περγαμηνές, επιτυχίες. Δεν έχει σημασία να είσαι εργαζόμενος ή άνεργος. Ούτε καν η ηλικία. Σημασία έχει ο ενικός. Η οικειότητα μεταξύ των ανθρώπων, που σπάνια συναντάς σε άλλον τόπο σαν την Ικαρία.

Είμαι από αυτούς που τους βγαίνει αυτόματα ο πληθυντικός ευγενείας. Έμαθα, όπως πολλοί άλλωστε, ότι έτσι δείχνουμε σεβασμό προς τους άλλους. Στην Ικαρία αυτός ο πληθυντικός εξαφανίζεται. Δε χρειάζεται. Οι άνθρωποι με κάνουν να νιώθω ότι φτάνω στο νησί Αθηναίος και φεύγω Καριώτης. Δεν νιώθω στιγμή ξένος. Είναι μαγική η αίσθηση που σου μένει μιλώντας μαζί τους. Δεν τους νοιάζει το ποιος είσαι, τι δουλειά κανείς, ούτε από που είσαι. Τους αρκεί που είσαι εκεί, στο Νησί τους. Τους αγαπάς και τους σέβεσαι.

Με μαγεύει και με συγκινεί η αίσθηση ότι όλοι μοιραζόμαστε τον ίδιο κύκλο στον ατελείωτο καριώτικο. Ότι όλοι θα ακουμπήσουμε στους ώμους για να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον, ως μια ιερή υποχρέωση στο σύνολο. Δεν έχει σημασία αν το κάνουμε καλά. Κανείς δεν κοιτάζει αν ξέρεις να χορεύεις. Αρκεί να σηκωθείς και να μπεις στον κύκλο.

Την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές είμαι ευτυχισμένος. Πέτυχα κάτι σημαντικό για το οποίο έχω περάσει ατέλειωτες ώρες μοναξιάς, έχω πονέσει ψυχολογικά και τώρα τελευταία και σωματικά, κάτι που με έχει κάνει να κλάψω για τις πολλές φορές που σκέφτηκα να το παρατήσω και ευτυχώς δεν το έκανα. Αυτήν την ώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά θα ήθελα να μπω ξανά στον κύκλο. Να κλείσω τα μάτια και να δω με την καρδιά. Να μοιραστώ τα δικά σου συναισθήματα με την ομάδα. Να δώσω τον δικό μου ώμο να στηριχθεί ο διπλανός μου.

Έτσι, για να ξανάρθουν τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση.

Σταύρος Παπακωνσταντίνιδης
stapap@gmail.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις του Σταύρου Παπακωνσταντινίδη.