Δεν είναι μόνο τα δύο χρόνια που πέρασαν από την καταστροφική πλημμύρα που έπληξε την Ικαρία και πιο πολύ την νοτιοδυτική ικαρία, αλλά είναι σχεδόν μισή ζωή που «όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν». Η πρόοδος αυτού του τόπου μοιάζει με σαπουνόπερα του Φώσκολου καθώς ακόμη και αν χάσεις πολλά επεισόδια η υπόθεση παραμένει στάσιμη με κάποιες μικρές αλλά ανούσιες αλλαγές. 

Ο σημερινός Δήμαρχος Ικαρίας Χρ. Σταυρινάδης στις τελευταίες δημοτικές εκλογές έδωσε σε πολλούς την ελπίδα ότι θα  έφερνε τη μετά τον ‘’σκοταδισμό’’ εποχή και δεν επρόκειτο για προεκλογικά «θα» αλλά για αλήθειες. Το πίστευε ακράδαντα. Δύο χρόνια αργότερα και εφόσον ό,τι έχει αλλάξει στον τόπο μας έχει αλλάξει προς το χειρότερο, δυστυχώς κατά κάποιο τρόπο δικαιώνεται το παλιότερο πολιτικό καταστημένο. Όλοι θέλαμε ν’ αποδώσουμε τα δεινά μας στην κουκουετζίδικη νοοτροπία που είχε φωλιάσει στην τοπική εξουσία για χρόνια και να οραματιστούμε, μακριά απ’ αυτήν, μια καλύτερη Ικαρία με περισσότερες θαλάσσιες συγκοινωνίες, καλύτερη οδοποιία, λιγότερα κατσίκια, σφαγείο, κ.λπ. 

Αλλά να που σήμερα ο ίδιος ο άνθρωπος που πριν δύο χρόνια ενέπνευσε πολλούς, ομολογεί -σε πρόσφατο ρεπορτάζ του ikariamag για τα δύο χρόνια μετά τις καταστροφές- ότι αλλιώς τα φανταζόταν τα πράγματα. Προφανώς ευκολότερα. Πριν απ’ αυτήν την ομολογία είχε ήδη παραιτηθεί ο αντιδήμαρχος Ραχών Αποστόλης Καρίμαλης γιατί –όπως αιτιολόγησε- με την ανύπαρκτη χρηματοδότηση δεν μπορούσε να κάνει πράξη πολλά πράγματα ή αλλιώς δεν μπορούσε να κάνει πράξη τίποτα. Να λοιπόν που σήμερα αποδέχονται την ήττα τους οι ίδιοι οι νικητές.

Αυτή η ευθεία κριτική δεν έχει στόχο να «ταπεινώσει» τους σημερινούς αιρετούς του τόπου μας αφού τα γεγονότα φέρνουν στο προσκήνιο ένα ήδη ταπεινομένο ηθικό. Γίνεται περισσότερο για ν΄αφυπνίσει το ηθικό. Ποιος είπε ότι η πολιτική και μάλιστα σε τοπικό επίπεδο είναι εύκολη υπόθεση; Η αντιμετώπιση της ελληνικής γραφειοκρατίας, η εξασφάλιση κονδυλίων για ένα νησί σαν το δικό μας και μάλιστα από ένα ήδη άδειο κρατικό ταμείο, η εξισορρόπιση των τοπικών συμφερόντων είναι σαν μάχη με άγριο ζώο της ζούγκλας.  Όμως όσοι θέλησαν να τα βάλουν με αυτό το άγριο θηρίο, δεσμέυτηκαν στον ικαριακό λαό ότι θα παλέψουν μέχρι τέλους με αυτοπεποίθηση και τακτική. Οι ηττοπάθειες πριν το τέλος της μάχης είναι μια εξασφαλισμένη ήττα όχι μόνο για τους ίδιους αλλά για όλους μας.

Αφροδίτη Τσαμουδάκη
afroditi@ikariamag.gr

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Αφροδίτης Τσαμουδάκη.