13/01/2016 - 11:48Πρωτοχρονιά στο χωριό: Ένας ποσοτικός & ποιοτικός ισολογισμός
Έχουμε σπάσει προ πολλού τον τσαμπουκά του «που να τρέχουμε τώρα μες το Χειμώνα;». Μεγάλη επιτυχία! Ποτέ δεν το μετανιώσαμε. Τώρα που είμαστε συνταξιούχοι πάμε κι ερχόμαστε εύκολα Αθήνα - Ικαρία, με συχνότητα περίπου 10 μέρες το μήνα.
08/01/2016 - 13:49Κάθε μέρα γιορτές
Δηλαδή τελειώνουν οι γιορτές; Θα ξεστολίσουμε τώρα ε; Κι αν ξεστολίσουμε τι θα αλλάξει, το ντεκόρ; Αυτό μόνο, έτσι; Γιατί εγώ δεν μπορώ να βρώ άλλες διαφορές. Τουλάχιστον όχι στην Ικαρία. Εσύ μπορείς να βρεις πολλές διαφορές;
05/01/2016 - 14:07Το παραμύθι του ικαριακού χειμώνα
Κοιτώντας την φωτογραφία μιας ικαριωτίνας νύφης καθώς και τον υπέροχο ήλιο που μας ζέστανε λιγάκι σήμερα, αναλογίστηκα πόσο παραμυθένια μπορεί να είναι η ζωή αν επιλέξεις να την δεις έτσι...
31/12/2015 - 10:44Η σωτηρία της ψυχής
Η Μαρίκα ξεκρέμασε το σοφρά από τον τοίχο και τον τοποθέτησε μπροστά στο τζάκι για να φέρει το φαγητό. Ο Παναγής, στο τελευταίο φως της μικρής χειμωνιάτικης μέρας φτυάριζε ακόμα το χιόνι στο στενοπέζουλο. Το πρωί θα δυσκολευόταν πολύ να ανηφορίσει μέχρι το μαντρί στο Ζηζόκαμπο.
26/11/2015 - 00:26Το Αθηνιωτάκι
Η απόφαση να μετακομίσω από την Αθήνα στην Ικαρία δεν ήταν δική μου και, το βασικότερο, δεν με έβρισκε σύμφωνη. Πολύ λογικό, αν υπολογίσει κανείς πως ήμουν δεκαέξι Μαΐων (Απριλίων για την ακρίβεια), και ποιός είναι αυτός που θέλει στα δεκαέξι να αφήσει ένα ωραιότατο δυτικό προάστιο των Αθηνών πενήντα πέντε τότε χιλιάδων κατοίκων, και να εγκατασταθεί σε ένα ημιορεινό χωριό της βορείου Ικαρίας τριανταπέντε μόνιμων κατοίκων το πολύ;
23/11/2015 - 00:20Καλή Αρχή
Λιμάνι δεν είχαμε ακόμα, αλλά είχαμε καραβάκι. Όχι επιβατικό· αυτά πιάνανε μονάχα στον Άγιο όσο καιρό ο Εύδηλος ήτανε μαντρωμένος από τα μπλόκια και χτιζόταν σιγά σιγά ο μώλος, άλλο που πιο παλιά έμεναν αρόδου και τους επιβάτες τους άφηναν να πηδάνε στις βάρκες και να πιάνουν οι βαρκάρηδες μπόγους, καλάθια, μωρά, γέρους, όλα ανάκατα.
18/11/2015 - 14:03Πώς να περιγράψει κανείς ένα Ικαριώτικο μάθημα;
Κάθομαι στον καναπέ σιγοπίνοντας ένα τσίπουρο. Οι σταγόνες βροχής στο παράθυρό μου είναι μια τέλεια υπόκρουση για μια γκρίζα νύχτα του Νοεμβρίου. Θα προσπαθήσω να επικεντρωθώ σε αυτό το λευκό φύλλο χαρτιού. Μου ζητήθηκε να γράψω κάτι για τις «Ικαριώτικες μέρες στις Βρυξέλλες", κάτι προσωπικό, κάποια σημαντική μου εμπειρία.
13/11/2015 - 11:32Οι Νανούκ της Μεσαριάς
Ξεκινήσαμε για έναν γάμο στις Ράχες, λέει, αρχές Οκτώβρη. Ήρθε η Μυρτώ να με πάρει από τα Θέρμα κατά τις 8μμ, με μια προβλεπόμενη μικρή καθυστέρηση από το κανονισμένο. Πήγαμε Φάρο να πάρουμε τον Σταμάτη. Πριν καλά-καλά βγούμε από το χωριό, θυμήθηκε ότι κάτι είχε ξεχάσει. Γυρίσαμε πίσω. Πεινούσα πολύ και είπαμε να κάτσουμε στου Ιάκωβου να φάω κάτι. «Δεν πίνουμε και ένα εσπρεσάκι;», μου λέει η Μυρτώ. Ε, και το ήπιαμε. Πήγε 9 και...
09/11/2015 - 10:23Τίνος είσαι;
Στο ΚΤΕΛ Ιωαννίνων. Ήθελε κάνα τέταρτο για να ξεκινήσει το λεωφορείο. Κοιτάζω τριγύρω για παρέα, βλέπω τρεις μαυροφορεμένες γιαγιάδες με σκαμμένο πρόσωπο, με κάπως σκληρό βλέμμα, αλλά ευθύ και διαπεραστικό, γνήσιες Ηπειρώτισσες, όπως αυτές που συναντά κανείς στις μαγικές φωτογραφίες του Κώστα Μπαλάφα. Τέλεια! Παίρνω μια καρέκλα και χωρίς δισταγμό κάθομαι στην παρέα τους. Με κοιτάζουν με απορία.
04/11/2015 - 11:38Ο δρόμος είχε τη δική του Ικαρία
Ο δρόμος του Αρμενιστή είναι ο πρώτος αυτοκινητόδρομος που έγινε στην Ικαρία και ο τρόπος κατασκευής του είναι ένα από τα πιο ζωντανά παραδείγματα της συλλογικής προσπάθειας και εθελοντικής εργασίας που υπήρχε πάντα στο νησί. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1924 με προσωπική εργασία όπου συμμετείχαν όλες οι οικογένειες της περιοχής των Ραχών.
