Αν προέρχεστε, όπως εγώ, από ένα αστικό περιβάλλον και προσπαθείτε να ζήσετε στην Ικαρία, μπορεί να αισθανθείτε σαν να προσπαθείτε να συγχωνεύσετε δύο διαφορετικούς γαλαξίες.

Γιαγιά θρύλος: Σφεντόνα και αρχηγός. Δύο από τα παρατσούκλια που την συνόδευσαν σε όλο τον αιώνα που έζησε. Γρήγορή, αποτελεσματική, ψυχόπονη, βασανισμένη. Πολύ νέα, στα 38, έχασε τον άντρα και από 5 παιδιά που γέννησε τής έμεινε μόνο η μαμά μου. Της είχε αφήσει και ο γιος της 2 παιδιά, λατρεία!
Η μαμά μου όσα παιδιά κι αν έκανε ήταν καλοδεχούμενα.

Νομίζω ότι μία από τις αρνητικές πλευρές γι’ αυτούς που δεν κατοικούν μόνιμα στην Ικαρία είναι το γεγονός πως όταν έρχονται πρέπει να μάθουν τα νέα με χρονοκαθυστέρηση. Και καθώς οι άνθρωποι προσπαθούν να συνοψίσουν, τι συνέβη ενώ ήσουν μακριά, μερικά νέα μπορεί να ξεχαστούν.

05/12/2016 - 08:06Γιαγιάδες

Δεν ξέρω πώς το κάνουν αυτό το πράμα οι γιαγιάδες. Ίσως είναι διαφορετική πάστα, ρε παιδί μου, πιο καπάτσες, πιο καταφερτζούδες. Ίσως είναι θέμα ηλικίας, ξέρω ‘γω, όσο μεγαλώνεις προκόβεις.

- Μαρία, έλα σε παρακαλώ να με βοηθήσεις, μου είπαν να τους φτιάξω κάτι να φάνε γιατί πετάνε στις δυο και θα φύγουνε από δω στις δώδεκα.
- Κολατσό α τους κάμεις;
- Ε σε περιμένω.
- Έρχομαι!
- ...
- Ήρτα τι να κάμω;
- Κάμε εσύ αβγά κουκουλάκια να φτιάξω εγώ τα πιάτα.
- Τι άλλο α βάλεις μέσα;

Τον τελευταίο καιρό, η στιγμή που ξυπνώ και σηκώνομαι από το κρεβάτι το πρωϊ έγινε πολύ σημαντική για μένα. Είμαι στην Ελλάδα, στην Ικαρία και μένω σ’ένα μικρό διαμέρισμα στο κέντρο της πρωτεύουσας του νησιού, που ονομάζεται Αγιος Κήρυκος. Είμαι ευτυχισμένη όταν μπορώ να κοιμηθώ, γιατί κάνει πολύ ζέστη, ο κλιματισμός δεν λειτουργεί και το διαμέρισμα περιβάλλεται από τρεις στενούς δρόμους, έτσι που απολαμβάνω τις χαρές της καλοκαιρινής νύχτας μέχρι πολύ αργά.

Πριν από δεκαπέντε χρόνια μια παρέα Αθηναίων είχε φτάσει στην Ικαρία. Είχαν ακούσει πολλά για το Χριστό, για το φούρνο που άφηνες χρήματα κι έπαιρνες το ψωμί, για τα μαγαζιά που κλείνανε στις τρεις το πρωί και ήθελαν να γνωρίσουν αυτό το περίεργο χωριό.

Λοιπόν, θα σας διηγηθώ πώς μια τούρτα Black Forest γεννήθηκε στην Ικαρία! Είχα μόλις τελειώσει τη διακόσμηση του μικρού μου διαμερίσματος στην Ικαρία. Κρέμασα μερικά κάδρα, οργάνωσα την κουζίνα και τακτοποίησα το υπνοδωμάτιο. Τώρα ήμουν έτοιμη να νιώσω σαν στο σπίτι μου και να γνωρίσω τη γειτονιά. Το έχω κάνει αυτό μερικές φορές, σε διάφορα μέρη, σε διάφορες χώρες.

Τελικά είμαστε νησιώτες με όλη τη σημασία της λέξης; Συνδυάζουμε βουνό και θάλασσα, αλλά προς τα που γέρνουμε περισσότερο; Παρακάτω θα αναφερθώ σ' ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό συμπατριωτών μας, που σε αυτό περιλαμβάνονται και άτομα του στενού οικογενειακού και φιλικού μου κύκλου, που ή θάλασσα, πέρα από ωραία θέα και υδάτινο δρόμο προς την πρωτεύουσα, θεωρούν και το πιστεύουν πως δεν έχει κάτι άλλο να τους προσφέρει.

Έχετε μάλλον βρεθεί σε παρόμοια θέση: Χριστούγεννα, η οικογένεια και οι φίλοι συγκεντρώνονται και όλοι προσπαθείτε να ενημερωθείτε για τα νέα των δικών σας, γύρω από το γιορταστικό τραπέζι.

Σελίδες

ikariastore banner