Το καλοκαίρι του 2013 κατέπλευσαν στην Ικαρία εικοσιτρείς ερευνητές και ερευνήτριες από χώρες της Μεσογείου και την Αμερική για να συμμετάσχουν στο σεμινάριο Ματαρόα. Η ιδέα του σεμιναρίου πλέχτηκε γύρω από το ταξίδι του πλοίου Mataroa.

Ήρθα στο Σεμινάριο Ματαρόα χωρίς να ξέρω ακριβώς τι να περιμένω, αλλά ενθουσιασμένη που θα επισκεπτόμουν την Ικαρία. Το άρθρο της New York Times για την μακροζωϊα στην Ικαρία ήταν γοητευτικό και ήμουν περίεργη για τον τρόπο ζωής που θα έβρισκα στο νησί.

Ζούμε φουρτουνιασμένους καιρούς. Αέρηδες δυνατοί φυσάνε από παντού. Καπετάνιοι που να ξέρουν με σιγουριά ποιά ρότα θα μας βγάλει σε απάγγιο δεν υπάρχουν πια. Οι καλοσύνες αργούν πολύ – αν έρθουν ποτέ- και κανείς δε τολμάει να πει με σιγουριά πού είναι η επόμενη στεριά. Οι πιο θαρραλέοι κάνουν κουπί σκωπτικά πολεμώντας ταυτόχρονα τους καβαφικούς βαρβάρους που σουλατσάρουν ήδη στο κατάστρωμα.

Ερχόμενος στην Ικαρία για τη συνάντηση του Ματαρόα δεν ήξερα ακριβώς τι να περιμένω. Από τους συμμετέχοντες ήξερα μόνο το Νικόλα (τον Κοσματόπουλο) με τον οποίο είχαμε μια σύντομη συνομιλία στο σκάιπ μια κρύα μέρα του Μάρτη, όταν μου εξήγησε το πρότζεκτ και αποφάσισα να έρθω.

Πολλαπλά κινήματα «ενάντια στην κρίση, για τα κοινά» φέρνουν τις δύο ακτές της Μεσογείου πιο κοντά σε ανταλλαγές γνώσης κι εμπειρίας και προς νέα πολιτικά οράματα.

Πολλές χώρες έχουν άδικα χαρακτηριστεί ως “αποτυχημένα κράτη”. Αλλά αυτές τις μέρες, αυτή η ταμπέλα μπορεί με ακρίβεια και χρήσιμα να ειπωθεί για μια χώρα- και αυτή είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Οι ΗΠΑ έχουν βιώσει ένα πραξικόπημα σε αργή κίνηση από ισχυρές εταιρείες που έχουν κατακλύσει τις εκλογές μας με τεράστια χρηματικά ποσά, έτσι ώστε οι πολιτικοί και ολόκληροι κυβερνητικοί φορείς να είναι εν πολλοίς αιχμαλωτισμένοι.

Θα αρχίσω με μια μικρή ιστορία. Μια μέρα στην Ικαρία ένας Αθηναίος έψαχνε να αγοράσει μια κυριακάτικη εφημερίδα, αλλά ο περιπτεράς του είπε να έρθει την Τρίτη. Ο Αθηναίος αναρωτήθηκε, «μα καλά αφού έχετε και πλοία κι αεροπλάνα εδώ που έρχονται κάθε μέρα, γιατί δε σας φέρνουν τις εφημερίδες;».

Ματαρόα, το πλοίο που το 1945 φυγάδευσε από τον Πειραιά 130 περίπου καλλιτέχνες, επιστήμονες και διανοούμενους επέστρεψε, σχεδόν 70 χρόνια μετά, για να φέρει στην Ικαρία πάλι ανθρώπους του πνεύματος, κυρίως πανεπιστημιακούς και να αρχίσουν ένα διάλογο για τα πιο καυτά ζητήματα της παγκόσμιας κοινότητας.

14 Ιουλίου 2013, 8:30 μ.μ. - Παλαιό Δημαρχείο, Άγιος Κήρυκος - Καλώς ορίσατε στο Ματαρόα: Ένα κοινό ταξίδι στην Ταξίμ, την Ταχρίρ, και την Τυνησία

Πριν λίγες ημέρες σας είχαμε παρουσιάσει την περίληψη του ομώνυμου κειμένου της Kristin Lawler για την Πολιτική της Λιτότητας και το Ικαριακό Όνειρο και σας είχαμε παραπέμψει και στο αμερικάνικο κείμενο. Σήμερα, σας παρουσιάζουμε ολόκληρο το κείμενο μεταφρασμένο.