Ήρθα στο Σεμινάριο Ματαρόα χωρίς να ξέρω ακριβώς τι να περιμένω, αλλά ενθουσιασμένη που θα επισκεπτόμουν την Ικαρία. Το άρθρο της New York Times για την μακροζωϊα στην Ικαρία ήταν γοητευτικό και ήμουν περίεργη για τον τρόπο ζωής που θα έβρισκα στο νησί. Μου είπαν ότι το σεμινάριο αυτό θα παρακολουθούσαν ακαδημαϊκοί και ακτιβιστές, και ήξερα ότι θα υπήρχε συζήτηση για περιβαλλοντικά ζητήματα και σε σχέση με την επανα-διεκδίκηση/-οικιοποίηση των κοινών, αλλά δεν ήμουν σίγουρη για το υπόλοιπο περιεχόμενο, την δομή, και για το ποιός τελικά θα ήταν ο στόχος αυτού του συνεδρίου.

Αποδείχτηκε να είναι μια από κοινού εμπειρία μάθησης, μια οργανική εργασία σε εξέλιξη που μετατοπίζονταν για να συμπεριλάβει τους διαφορετικούς τρόπους επικοινωνίας και τα θέματα αυτών που συμμετείχαν. Καθώς το συνέδριο μετακινούνταν από χωριό σε χωριό της Ικαρία, η συλλογική ιστορία που ξετυλίγονταν ήταν μια ιστορία ανθρώπων που θέλουν να ζήσουν μια καλή ζωή με τις οικογένειές τους, μια ιστορία ανθρώπινης σκλαβιάς από εταιρείες και κυβερνήσεις, μια ιστορία ανθρώπων του κόσμου που προσπαθούν να κατανοήσουν τις δυνάμεις που καθορίζουν τις ζωές τους. Όσο πιο περίπλοκη γινόταν η ιστορία, τόσο πιο απλή ήταν, γιατί γινόταν η γνωστή ιστορία όλων των πολιτών του κόσμου.

Σε κάθε χωριό, η συγγένεια της παγκόσμιας οικογένειας γινόταν όλοι και πιο φανερή. Ανησυχίες για εξορύξεις χρυσού στην περιοχή της Μεσογείου ήταν όμοιες με τις ανησυχίες για την αφαίρεση βουνοκορφών για την εξόρυξη κάρβουνου στα Απαλάχια όρη των Η.Π.Α. Και οι δυο πρακτικές δηλητηριάζουν το νερό και μολύνουν τη γη. Και οι δυο κάνουν πλούσιους λίγους ανθρώπους σε βάρος του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού. Το να ακούω ανθρώπους, έξι χιλιάδες μίλια μακριά από το σπίτι μου, να μοιράζονται παρόμοιες ανησυχίες σε μια ξένη γλώσσα, με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι όποιες κι αν είναι οι διαφορές μας, είμαστε μια μεγάλη ανθρώπινη οικογένεια που μοιράζεται έναν πλανήτη, μια γη, ένα νερό.

Όσο οι άνθρωποι από τα χωριά έδιναν φωνή στις απογοητεύσεις και στις προτάσεις τους για λύσεις, συνειδητοποιούσα πόσο σημαντική είναι η κάθε φωνή, και ότι έχουμε ένα μέρος, ένα κοινό, όπου η αλήθεια μπορεί να ειπωθεί χωρίς φόβο. Κάθε φωνή είναι σημαντική, ακόμα κι αυτές που διαφωνούν μαζί μας, γιατί το να δίνει κανείς φωνή στην αλήθεια του, δημιουργεί μια αφετηρία για συμφιλίωση, και βάζει τα θεμέλια για μια νέα αρχή. Το Σεμινάριο Ματαρόα παρείχε ένα κοινό για ελεύθερο λόγο, για να μοιραστούμε ιδέες που τόσο χρειαζόμαστε για την αληθινή πρόοδο. Παρείχε έναν τόπο για να αρθρώσει το κοινό τις απόψεις του, τις απογοητεύσεις και τις ελπίδες του.

Μέσα από την ύφανση των δημόσιων φόρουμ με την πλούσια παράδοση του πανηγυριού, με τον διαγενεακό χωρό και το τραγούδι, με την ζεστή φιλοξενία των Ικαριωτών, το Ματαρόα διαπέρασε όλες μας τις διαφορές και μας έφερε μαζί, απλά ως ανθρώπους που ευχαριστιούνται τη ζωή. Αλλά μας υπενθύμισε επίσης ότι έχουμε δύναμη ως άτομα και ως παγκόσμια οικογένεια, να επαναδιεκδικήσουμε τα κοινά που είναι θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα.

΄Εφυγα από την Ικαρία πλουσιότερη, πλουσιότερη σε πολιτισμό, γνώση και σε φιλία. 'Εφερα μαζι μου εικόνες ενός αεροπλάνου που πετούσε πάνω από αρχαίες πέτρινες κατοικίες, του φωτεινού μπλέ του Αιγαίου, των τοπίων, των ήχων και των αρωμάτων των πανηγυριών. Μέσα μου γεννήθηξε ένας βαθύς σεβασμός για τους ανθρώπους που μπορούν τόσο εύκολα να συζητήσουν πολιτικά και οικονομικά θέματα, και ένας θαυμασμός για πολίτες που συμμετέχουν με ενθουσιασμό στην ανταλλαγή ιδεών.

Landra Lewis

Η Landra Lewis είναι διαμεσολαβητής (mediator) και εργάζεται στο πεδίο της προσωπικής και επαγγελματικής ανάπτυξης. Είναι ενεργό μέλος του κινήματος για το περιβάλλον και την κοινωνική δικαιοσύνη για την παγκόσμια οικογένεια, για τα οποία αγωνίζεται από τoν τόπο όπου ζει, στους πρόποδες των Απαλάχιων Όρων, στο Kentucky των Η.Π.Α.

Διαβάστε όλα τα άρθρα για το Mataroa 2013,  εδώ.

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις από τις φιλοξενούμενες πένες.