Πάνε τώρα 8 χρόνια από το τελευταίο μου καλοκαίρι στο νησί! Δεν κατάγομαι από εκεί, είχα την τύχη να γνωρίσω φίλες που με έφεραν σε επαφή με την Ικαρία! Έτσι λοιπόν φιλοξενήθηκα στο νησί ‘‘ουκ ολίγα καλοκαίρια’’. Γιατί βέβαια, μετά την πρώτη φορά, ο έρωτας ήταν τόσο δυνατός που δεν έσβηνε! Ο έρωτας για το νησί εννοώ…

Έρωτας απόλυτος, φλογερός, έντονος σαν τη νότα του ικαριώτικου που σου διαπερνά όλο το κορμί τα ξημερώματα… Έρωτας που αντέχει τα κρύα του χειμώνα και τις βροχές με την προσμονή του επόμενου καλοκαιριού… Έρωτας που αντέχει τα γελάκια των άλλων όταν απαντούσα ότι θα πάω ΚΑΙ αυτό το καλοκαίρι Ικαρία! Γιατί  τα χρόνια που ερχόμουν, δεν ήταν τόσο γνωστό το νησί, τα πανηγύρια του και τα υπόλοιπα που τώρα είναι ακόμα και διαφήμιση. Και αυτό με έκανε να νιώθω ότι έχω ανακαλύψει κάποιο μυστικό μοναδικό! Έρωτας που με κάνει τόσα χρόνια μετά, να θέλω να εκφράσω με λέξεις αυτά που νιώθω..

Θυμάμαι την πρώτη φορά που το πλοίο έπιασε Εύδηλο ξημερώματα. Την απορία μου γιατί δεν υπάρχουν φώτα! Και το πρώτο μικρό πανηγύρι στο οποίο βρέθηκα. Είχα σταθεί κοντά στο χορό και χάζευα τα βήματα του ικαριώτικου άρχιζοντας να νιώθω μια βαθιά επιθυμία να συμμετάσχω. Και ξαφνικά, ένα κομμάτι ψωμί με χτύπησε στην πλάτη! Ένας  ντόπιος, μου έκανε νεύμα να κάνω στην άκρη γιατί τον εμπόδιζα να βλέπει! Αμέσως κατάλαβα ότι αυτό το νησί έχει κάτι διαφορετικό….

Ή θα μισήσεις ή θα λατρέψεις την Ικαρία, μου είπαν.

Το συναίσθημα τού να χορεύεις τον ικαριώτικο ξημερώματα αγκαλιά με ανθρώπους που δεν ξέρεις, μέσα σου να νιώθεις ότι μοιράζεστε εκείνη τη μοναδική στιγμή, μια στιγμή μυστηριακή. Και εκεί, υπό τους ήχους του βιολιού που αναμειγνύονται με τις εκστασιασμένες φωνές των νέων, να νιώθεις ότι ακριβώς εκείνη τη στιγμή έχεις συναντήσει την ευτυχία. Ψυχεδέλεια, είπε κάποιος διπλανός. Μπορεί και έτσι! Αυτός ο συνδυασμός πανηγυριού και ροκ συναυλίας.

Εκεί που αφήνεις τον εαυτό σου να βγει από το σώμα σου και να γίνει ένα με τη θαλασσα, τη φύση, τις μυρωδιές του πεύκου, το ηλιοβασίλεμα.

Πάνε τώρα 8 χρόνια. Διάφοροι λόγοι με κρατάνε μακριά! Μέσα μου όμως η Ικαρία είναι ολοζώντανη. Η Ικαρία όπως τη έζησα εγώ! Η Ικαρία η σχεδόν άγνωστη, η μακρινή, η άπιαστη!

Βάζω τον ικαριώτικο να παίζει, κλείνω τα μάτια και ταξιδεύω. Όλα τα ζω ξανά…

Παιδιά, χορέψτε έναν ικαριώτικο και για μένα…Μέχρι να ξανάρθω!

Αγγελική Κατερου

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις από τις φιλοξενούμενες πένες.