![](https://www.ikariamag.gr/sites/default/files/styles/category-page/public/image/e8af2c18a1ac2b326fddec733e72d8f11313932955.jpg?itok=1kXhPnGA)
Ηλιοβασίλεμα θα' ναι. Σούρουπο. Στην «ταράτσα» του Καλάμου. Στο πανηγύρι "του Χριστού"! Με τον πράμνιο ίσα να κοχλάζει τη φαιά μου καθώς νωχελικά κρεμιέσαι πάνω μου προσμένοντας από το -άρτι αφηχθέν στο νησί- σώμα μου, που βαθιανασαίνει σαν ψάρι που το ρίξαν πάλι μέσα στο νερό, να σε οδηγήσει στα 4/4 του άσματος κι έτσι να πορευτούμε … ολόκληροι!
![](https://www.ikariamag.gr/sites/default/files/styles/category-page/public/image/5a135ba3e4bb042f50f97c9a297aeb031313932927.jpg?itok=P7Ff0FVq)
Βράδυ Αυγούστου. Στο μεγάλο βράχο του μόλου, ξαπλωμένοι δίπλα δίπλα να ακουμπούν μόνο τα δάχτυλα μας. Μπόλικη η αμηχανία, λιγοστό το φως. Τα μάτια βλέπουν περίεργα σχήματα μέσα στο σκοτάδι. Από μακριά η μουσική και οι θόρυβοι των Καφενέδων. Ζαλίζομαι. Φταίει και το τσιγάρο. Μόνο εγώ καπνίζω. Το στόμα στυφό, καταπίνει τα λόγια άφωνα, άμαθο ακόμα στο αλφάβητο μιας τέτοιας λαχτάρας.