Φωτογραφία: Οικογένεια Μάζαρη στη Βυρηττό, αρχείο Μπράτσου. Από αριστερά προς τα δεξιά: Μερόπη Μάζαρη, Μιχάλης Μάζαρης, Ελένη Μάζαρη (η γιαγιά), Δημήτρης Μάζαρης, Ηλέκτρα Μάζαρη (η μητέρα μου), Ευδοκία Μάζαρη. 

Στη φωτογραφία είναι η οικογένειά μου από το σόι της μητέρας μου, στη Βηρυττό του Λιβάνου στις 4 Μάη 1943 και είναι πρόσφυγες πολέμου. Έφυγαν νύχτα με βάρκα κάνοντας κουπί, από τον Εύδηλο Ικαρίας για 17 ώρες, μέχρι να φτάσουν στην Τουρκία (εκεί πέθανε και θάφτηκε στο Κουσάντασι ο παππούς μου) και στη συνέχεια η υπόλοιπη οικογένεια, προωθήθηκε σε στρατόπεδο προσφύγων στη Βηρυττό.

Ευτυχώς τότε δεν υπήρχαν στα σύνορα περιπολίες, πυροβολισμοί και νάρκες για τους πρόσφυγες και Λιβανέζος Καρατζαφέρης στη Βηρυτό. Δεν υπήρχε στην Τουρκία τηλεόραση για να βγαίνει στα πάνελ ο αντίστοιχος του Βορίδη και λόγω των συνθηκών, δύσκολα μπορούσε να εμφανιστεί κάτι αντίστοιχο της Χρυσής Αυγής και να επιτίθεται σε πρόσφυγες και μετανάστες. Ήταν η διαδρομή που κάνουν σήμερα οι πρόσφυγες πολέμου, αλλά με την ανάποδη κατεύθυνση και την είχαν κάνει πολλές οικογένειες από ακριτικά νησιά του Αιγαίου. Γιατί μερικά πράγματα δεν πρέπει ποτέ να τα ξεχνάμε…

Νάσος Μπράτος
bratsos@hol.gr

*Τη φωτογραφία με σχόλιο παρεμφερές, την είχα δώσει και την είχε δημοσιεύσει η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» τον Αύγουστο του 2006, με αφορμή τον πόλεμο στο Λίβανο.

*Για την τύχη των Ελλήνων που θέλησαν να συνεχίσουν από εκεί τον πόλεμο εναντία στους ναζί και τελικά οι Εγγλέζοι τους έβαλαν στα λεγόμενα «σύρματα» επειδή ήταν αριστερών πεποιθήσεων, θα τα πούμε σε άλλη ανάρτηση. Επίσης και για τη συνέχιση του "κάμπινγκ" με έξοδα του ελληνικού κράτους σε νησιά (Τρίκερι, Μακρόνησος, Άη Στράτης).

Επισκεφτείτε το ιστολόγιο του Νάσου Μπράτσου