Με αφορμή τα πρόσφατα σεμινάρια του κέντρου δια βίου μάθησης του δήμου Ικαρίας, με ποικίλη θεματολογία όπως “αστικοί” λαχανόκηποι και νέες “εναλλακτικές” καλλιέργεις ( ιπποφαές, στέβια) επανήλθαν στο μυαλό μου σκέψεις σχετικά με την ολική έλλειψη σχεδιασμού της αγροτικής παραγωγής της Ικαρίας που αντανακλάται και στη μνημειώδη αστοχία των θεματικών των παραπάνω σεμιναρίων.
Ένα συγκριτικό πλεονέκτημα, μα ταυτόχρονα θνησιγόνα πέδη τουριστικής ανάπτυξης και υποδομών για την Ικαρία, αποτελεί το σπάνιο ανάγλυφό της και η αραιή της δόμηση. Αν κοιτάξουμε παραδίπλα, στη Νάξο φερ’ ειπείν, ένα νησί σχεδόν διπλάσιας έκτασης - πληθυσμού και σαφώς ηπιότερου αναγλύφου, θα συναντήσουμε πολλούς λιγότερους οικισμούς. Το ίδιο συμβάινει και με την Κω: Σχετικά παρόμοιο εμβαδόν της Ικαρίας, τριπλάσιος ο πληθυσμός της, υποδεκαπλάσιοι οικισμοί.
Χρόνια τώρα προσπαθώ να καταλάβω πώς οι άνθρωποι, όποιας τοποθέτησης, όχι μόνο κομματικής, πρώτα διαλέγουν αυτό που επιθυμούν διακαώς να υποστηρίξουν, και μετά τα επιχειρήματα για να το υποστηρίξουν. Και όχι το αντίθετο, δηλαδή μέσα από κριτική σκέψη να οδηγηθούν βήμα βήμα σ' ένα συμπέρασμα (αν πρέπει πάντα να υπάρχει συμπέρασμα).
Μάθατε τα νέα; Τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ οδεύει ολοταχώς προς την κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων, έρχονται και οι πρώτες σοβαρές τρικλοποδιές εκ των έσω… έτσι βρήκαν τον χρόνο να ασχοληθούν με τα γενόμενα των Δημοτικών εκλογών στην Ικαρία. Προχώρησαν στην διάλυση της Ικαριακής – Αθηναϊκής οργάνωσης, μετά από πρόταση της Ικα.Ρι.Α. (νεοσυσταθείσα πολιτική οργάνωση με γνωστούς πρωταγωνιστές – μικρή γαρ η κοινωνία μας-)… διότι «δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις»…
Είναι αλήθεια ότι: Άνθρωποι που γεννήθηκαν στην Ικαρία γύρω στο 1900, όσοι επέζησαν, έζησαν ενενήντα και εκατό χρόνια. Ένα ερώτημα είναι : Άνθρωποι που γεννήθηκαν στην Ικαρία γύρω στο 1900, αλλά μετανάστευσαν, έζησαν ενενήντα και εκατό χρόνια; Το άλλο ερώτημα είναι: Εμείς που γεννηθήκαμε στην Ικαρία γύρω στο 1950, τι πιθανότητες έχουμε να ξεπεράσουμε τα ενενήντα και να πλησιάσουμε τα εκατό;