Πριν από 3.000 χρόνια, στην αυγή της ιστορίας, οι άνθρωποι άρχισαν να ταξιδεύουν το Αιγαίο Πέλαγος σε μια εκτεταμένη κλίμακα, να κάνουν εμπόριο, να διεξάγουν εκστρατείες και πολέμους. Έγινε αυτό δυνατόν από την εξέλιξη της ναυπηγικής τέχνης αλλά και της κοινωνικής οργάνωσης, αφού έγινε εφικτό να συνεργαστεί μεγάλος αριθμός ειδικών ανθρώπων για να κατασκευάσουν και να κινήσουν μεγάλα πλοία.

Η σημερινή πόλη του Αγίου Κηρύκου είναι μια σχετικά νέα πόλη. Έχουμε βέβαια ενδείξεις αλλά και ευρήματα τα οποία πιστοποιούν ότι η περιοχή αυτή κατοικήθηκε ήδη από τα νεολιθικά χρόνια και συνέχισε να κατοικείται κατά την αρχαιότητα και τους βυζαντινούς χρόνους. Όμως η πειρατοκρατία στο Αιγαίο ανάγκασε τους κατοίκους να αποσυρθούν σε αθέατες και δυσπρόσιτες περιοχές του νησιού.

Η ηρωίδα μας γεννήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα στο Λιθί της Χίου. Εκεί μεγάλωσε, εκεί έκανε οικογένεια, εκεί γέρασε. Όλα με δυσκολίες. Ό,τι εμείς φέρνουμε στο μυαλό μας και τρέμουμε με τη σκέψη τους και μόνο, εκείνη τα ‘ζησε ένα ένα.

Όποια κι αν είναι η ηλικία σου, όπου κι αν βρίσκεσαι, όποιο τρόπο ζωής κι αν ακολουθείς, η οικογένεια σου και η ιστορία της πάντα θα σ' ακολουθεί και θα σε επηρεάζει. Η ιστορία της δικής μου οικογένειας είναι συνυφασμένη με την Ικαρία, ένα τόπο ιδιαίτερο και μοναδικό.

Οι παραδοσιακοί οικισμοί της Ικαρίας είναι στους περισσότερους από εμάς πια γνωστοί. Σπίτια μονόχωρα, αντιπειρατικά όπως τα ονόμασαν μετέπειτα, φτιαγμένα από πέτρα, χωρίς συνθετικό υλικό, ενώ η στέγη ήταν καλυμμένη με μία πλάκα Ικαρίας. Ήταν όλα κρυμμένα καλά μέσα σε πυκνή βλάστηση και προσαρμοσμένα στο φυσικό περιβάλλον,ώστε να είναι αόρατα από οποιοδήποτε σημείο,για λόγους ασφαλείας.

Στις 17 Ιουλίου του 1912 ξεκίνησε η ένοπλη επανάσταση των κατοίκων της Ικαρίας κατά του Τουρκικού ζυγού. Η πρώτη πράξη της Γενικής Επιτροπής, 18 Ιουλίου 1912, ήταν να διορίσει τον Γιώργη Σταματίου Φουντούλη (Ψαρά) 1870-1942 ...αρχηγόν πασών των στρατιωτικών δυνάμεων της Νήσου...

Τον Μάιο του 1941 οι Γερμανικές δυνάμεις έκαναν απόβαση στην Ικαρία καταλαμβάνοντας την. Μετά την σύντομη παραμονή τους στο νησί παρέδωσαν την εξουσία στην Ιταλική μεραρχία Κούνεο.

Τώρα που πάνω από τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας υψώνεται από τις καμινάδες των τζακιών ένα ξεχασμένο σύννεφο, εκείνο της αιθαλομίχλης, μου ήρθαν στο νου τα κάρβουνα. Τα κάρβουνα που για σχεδόν ένα αιώνα ήταν μία από τις κυριότερες ασχολίες των παλαιών κατοίκων του νησιού.

Με φωνάξανε κι εμένα μαζί με κανα δυο ακόμα να πάρουμε τον πεθαμένο να τον θάψουμε. Είχε πεθάνει από την πείνα, μόλις τον είδα σάστισα, τα γόνατά μου λύγισαν, ένιωσα ένα γαργάλημα πίσω στο σβέρκο και μια αόρατη δύναμη μου γύρισε το κεφάλι από την άλλη. Αναγούλα, το στομάχι μου σφίχτηκε.

«Φυρήν Άσπα»: Αυτήν την λέξη, όνομα τοποθεσίας, πάνω στον Αθέρα, άκουγα να αναμιγνύουν σε τοπικές ιστορίες οι μεγαλύτεροι στο Μαυράτο, όταν ήμουνα μικρός. Όταν έγινα μεγάλος, κατάλαβα την αρχαία ετυμολογία της, σημαίνει «κόκκινος βράχος». Όπως κόκκινος βράχος ήταν το παρατσούκλι του νησιού για πολλά χρόνια, υπονοώντας την σχέση των κατοίκων του με την αριστερά. Οι νεώτεροι την έχουν βαφτίσει «Κούβα της Μεσογείου», το όνομα αυτό είναι πιο trendy.

Σελίδες

ikariastore banner