Ορισμένοι από τους μετανάστες υποστήριξαν ότι το σκάφος του Λιμενικού Σώματος έδεσε το σκάφος τους με σκοπό να το μεταφέρει πίσω στα τουρκικά ύδατα, κάτι που διαψεύδεται από το υπουργείο Ναυτιλίας, ενώ ένας άνδρας που αγνοείται η οικογένειά του δήλωσε ότι οι λιμενικοί τους εμπόδισαν να ανέβουν στο σκάφος του Λιμενικού Σώματος

Τον τελευταίο καιρό πυκνώνουν τα δημοσιεύματα στον Τύπο που παρουσιάζουν την Ικαρία περίπου σαν την νέα «Γη των Μακάρων». Από τότε που το νησί μπήκε για τα καλά στο στόχαστρο του τουρισμού, και δεκάδες χιλιάδες νέοι επισκέπτες κατηφορίζουν τα καλοκαίρια, η Ικαρία έχει γίνει ένα είδος brand name. Πανηγύρια, μακροζωϊα, χαλαρότητα είναι τα κύρια συστατικά της (νέας) ταυτότητας μας. Ευλογημένος τόπος.

Στα ανοικτά του πελάγους, ένα μίλι έξω από τη Λαμπεντούζα, η θάλασσα γέμισε κεφάλια, η θάλασσα γέμισε πτώματα. Νεαροί άντρες, γυναίκες, μικρά παιδιά, αγκαλιασμένοι πνίγηκαν στα νερά της Ευρώπης.

O Θωμάς, ή όπως αλλιώς τον έλεγαν στην πατρίδα του, κατέβηκε πριν χρόνια απ’ το καράβι κι άρχισε να περπατά στο δρόμο. Είχε μαζί του τα ρούχα που φορούσε. Κανέναν δεν ήξερε.

Η βουλευτής Σάμου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Αγνή Καλογερή, έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Πέρασε ήδη ένας μήνας από την αναφορά μου προς τα συναρμόδια υπουργεία (Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, Ναυτιλίας και Αιγαίου) και σιγή σκεπάζει το πρόβλημα που αναδεικνύεται σε ότι αφορά τις συνθήκες διαμονής, των παράνομα εισερχόμενων μεταναστών, στο Λιμεναρχείο.

Οι άνθρωποι του Γηροκομείου Ικαρίας παρασκεύασαν το δείπνο για τους 33 ανθρώπους χωρίς έγγραφα από τη Συρία, που μεταφέρθηκαν χθες βράδυ για εξετάσεις στο νοσοκομείο Ικαρίας .Στη μεγάλη και άνετη κουζίνα του Γηροκομείου ετοιμάστηκε μαγειρεμένο φαγητό για να καλύψει αυτή την έκτακτη ανθρωπιστική προσφορά –γεύμα Αγάπης-σε ανθρώπους που έχουν την ανάγκη μας.

Διάβασα την πτήση της Δώρας μετά τα γεγονότα στη Μανωλάδα και δεν μπορούσα να το πιστέψω πόσο πολύ συμφωνούσα μαζί της… Με χέρι σκάρτο από την τενοντίτιδα, σφίγγω τα δόντια και γράφω –κυριολεκτικά και μεταφορικά- με πόνο, τις πέντε αράδες που δεν μπορώ να κρατήσω μέσα μου άλλο.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1920, οι Η.Π.Α. πέρασαν ένα νόμο που περιόριζε, αν δεν απαγόρευε τελείως, την μετανάστευση από τις χώρες της Νότιας Ευρώπης. Ο λόγος τους ήταν απλός και αντηχεί έως τις μέρες μας: άνθρωποι από αυτές τις χώρες, την Ισπανία, την Ιταλία, την Ελλάδα, θεωρούνταν κατώτεροι και χαμηλής διανοητικής ικανότητας.

Αυτό που ζούμε δεν υπάρχει, μου λέει μια φίλη, μετανάστες εργάτες, φράουλες, σφαίρες κι αίμα, μια από κείνες τις ντροπές που κρέμονται στα χείλη, καίνε το μυαλό, πονάνε και τσουρουφλίζουνε το δέρμα.

18/04/2013 - 11:06η ντροπή

Σε τι κόσμο ζούμε; Βαρέθηκα να μην αναρωτιέμαι! Θέλω να απορήσω, να σκεφτω τι να κάνω, να αντιδράσω, να πράξω. Πώς να πολεμήσεις το έγκλημα με φιλοσοφίες; Πώς να πολεμήσεις τη βία με ανεμελιά και χαμόγελα;

Σελίδες

ikariastore banner