04/06/2012 - 00:08η πρώτη πρώτη

Δεκαετία του 70. Στα μέσα. Μόλις αρχίζεις να θυμάσαι με σήματα αδύνατα και μπερδεμένα, τον εαυτό σου εκεί, στον τόπο σου. Ξαπλωμένο τον συναντάς το βράδυ στρωματσάδα δίπλα σε θολές μορφές παιδικών συντρόφων, μ’ ένα αδύναμο του δωματίου φως που τρεμοπαίζει, μάλλον από κάποια λάμπα πετρελαίου και μια γνωστή φωνή, ξαφνικά, με τόνο προστακτικό να προκαλεί σιγή. Έλα, κλείσε τα μάτια, κοιμήσου, συνάντησε ό,τι διασώζεται. Από τη πρώτη, τη πρώτη πρώτη μνήμη.

Πόσο δύσκολος ήταν αυτός ο Χειμώνας, πόσο παράξενος; Για τον καθένα χωριστά, για όλους μαζί. Και οι ανηφόρες συνεχίζονται καθώς η αλλαγή της Εποχής – το πέρασμα από την Άνοιξη στο Καλοκαίρι- δεν αρκεί για να φτιάξουν τα πράγματα. Χρειάζεται αλλαγή νοοτροπιών, συστηματοποίηση προσπαθειών και πολύς κόπος για να περάσουμε στην πραγματική… «Αλλαγή Εποχής» που έχει ανάγκη ο τόπος μας.

Η μάνα μου παρακολουθεί τηλεόραση. Δηλαδή, ενώ κάνει τα οικιακά της, ακούει τις αποστομωτικές απαντήσεις που δίνουν οι προφέσορες της πολιτικής στους προφέσορες της δημοσιογραφίας. Καθημερινά τα ίδια πρόσωπα και από τις δύο πλευρές.

29/05/2012 (All day)Ακριβοί ίσκιοι

Ένα μεγαλούτσικο κτήμα είναι στη μέση του χωριού. Χώμα και τοιχαλάκια. Μα στο πάνω πεζούλι δεσπόζουν δυο τεράστιες βελανιδιές η μια κολλητά στην άλλη. Τριγύρω τους μεγαλώσαμε, πότε κρυβόμασταν από τους γονείς, πότε σκαρφαλώναμε στους κορμούς, πότε βγάζαμε φωτογραφία τις τελευταίες ακτίνες του ήλιου που παιχνίδιζαν ανάμεσα στα κλαριά...

28/05/2012 - 00:44Η εκδρομή

Ήταν η μονοήμερη εκδρομή της χρονιάς, τέτοια εποχή περίπου, το ‘84 ή το ‘85. Θα πηγαίναμε στους Αγίους Αποστόλους τρία δημοτικά μαζί, του Χριστού, των Καρυδιών και των Καστανιών.

Αυτή τη φορά το φτερούγισμα με έβγαλε στη Φρανκφούρτη για μία έκθεση συνεδριακού τουρισμού. Σε ένα αντίστοιχο ταξίδι μου στη Βαρκελώνη πριν μερικούς μήνες έγραφα για Αμαλίες και τσολιαδάκια στο ελληνικό περίπτερο.

24/05/2012 - 00:02η Γη των Οπαδών

Διάλεξε μπλουζάκι – έμβλημα να υπερασπιστείς. Δεν έχει σημασία τι και πώς. Μόνο διάλεξε σχήμα, στρατόπεδο, γήπεδο. Και αν δεν υπάρχει, φτιάξε εσύ ένα. Από εκεί και πέρα μπορείς να κάνεις τα πάντα:

Όταν ήμουν μικρό παιδί, άκουγα τους μεγάλους στις διάφορες κουβέντες που κάμνανε, να αναφέρουν πάντα την έκφραση «οπτική γωνία» και πάντα αναρωτιόμουν για την έννοια της έκφρασης αυτής.

22/05/2012 - 00:50Μια πτήση…

Φτάνοντας στο αεροδρόμιο η βροχή έπαιρνε να σταματήσει. «Άντε να δούμε» είπε βγάζοντας τη βαλίτσα ο ταξιτζής «Γιατί δεν έχω ξαναδεί τέτοια πρωτοβρόχια. Μήπως και βγει λίγο ο ήλιος όσο είναι ακόμα μεσημέρι και στεγνώσει το κοκαλάκι μας»…

21/05/2012 - 11:08Ikaria, Dhaka, Bangladesh

Σιχαίνομαι τις σημαίες. Τελεία και παύλα. Όλες οι σημαίες κρατών αντιστοιχούν σε συγκεκριμένα σύνορα. Ούτε τα σύνορα μου αρέσουν. Μου δημιουργούν την αίσθηση πως όταν τα περνάω κάτι συνταρακτικό θα συμβεί και θα με στείλουν πίσω από κει που ήρθα.

Σελίδες