Σχεδόν τρία χρόνια  ikariamag. Νιώθω πως αυτό το περιοδικό μάς έφερε πιο κοντά στην Ικαρία  (ειδικά εμάς τους νέους που το ίντερνετ είναι μια ανακάλυψη της εποχής μας) ή μήπως είναι η ιδέα μου; Γνωρίσαμε το νησί μας καλύτερα, γνωριστήκαμε μεταξύ μας, πήραμε τη δύναμη του λόγου, ενδιαφερθήκαμε, αναλάβαμε  πρωτοβουλίες, σκαλίσαμε τις μνήμες μας, νοσταλγήσαμε. Πριν ήταν οι Σύλλογοι Ικαριωτών στην Αθήνα, ο Σύλλογος Νεολαίας, τα Ικαριώτικα στέκια. Αφορμές ψάχναμε για να βρεθούμε, να μάθουμε τα νέα, να χορέψουμε τον Ικαριώτικο.

Πλέον οι καιροί άλλαξαν, ήρθε η κρίση, το όνειρο της Ικαρίας περισσότερο κοντά και αυτή η φράση να ακούγεται πιο συχνά: «Και να χάσουμε την δουλεία μας, τουλάχιστον έχουμε την Ικαρία, ένας κήπος με μαρούλια, μια κατσίκα,5 ελιές, θα τα βολέψουμε».

Παράλληλα γίναμε πιο υπερήφανοι για την καταγωγή μας τα τελευταία χρόνια, και με την δύναμη της τεχνολογίας βέβαια. Τι αφιερώματα παγκοσμίως, τι σελίδες ολόκληρες στους Νew Υork Τimes. Δυστυχώς όμως δεν είναι ότι είμαστε γνωστοί μόνο για την μακροζωία και τα πανηγύρια μας. Είμαστε γνωστοί ως το νησί όπου οι διάφορες  ουσίες κινούνται ελεύθερα. Είμαστε και  για τα σκυλιά στους δρόμους που περιμένουν ακόμα και σήμερα να τα λύσουμε,  το 2013, εμείς οι φιλεύσπλαχνοι  Ικαριώτες, που τα θυμόμαστε μόνο μια φορά τον χρόνο, όταν στην καλύτερη των περιπτώσεων τούς πετάξουμε κανένα κόκαλο που έχουμε πάρει φεύγοντας, από αυτά «τα φημισμένα πανηγύρια» που ανέφερα πριν .

Βαρέθηκα να ακούω για το πώς ήταν η Ικαρία παλιά και να με ρωτάνε όπου πάω για τους υπερφυσικούς Ικαριώτες  που ζουν αιώνες, μέσα στη ιδανική τους κοινωνία, τους έτσι, τους αλλιώς, τους εξωγήινους. Σε λίγο θα ξεχάσω και αυτά που ξέρω. Όχι γιατί όλα αυτά δεν ισχύουν, κάθε άλλο, όλοι αυτοί οι  άνθρωποι, οι παππούδες μας,  που έκαναν την Ικαρία μας γνωστή στην άλλη άκρη του κόσμου, μας  κάνουν να προσπαθήσουμε να μην χαθεί η κουλτούρα στην οποία μεγαλώσαμε. Ο τρόπος ζωής και η ζωντάνια τους είναι το όραμα μας .

Αλλά  δεν είναι μόνο αυτό. Πρέπει επιπλέον να κοιτάξουμε  το τώρα και το μετά. Εμείς οι Ικαριώτες είμαστε που δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι σωστό για το νησί μας, που και το πιο μικρό  έργο που πάει να γίνει στην Ικαρία πρέπει κατευθείαν να το σταματήσουμε, που δεν μπορούμε π.χ. να επισκευάσουμε μία μονάδα  βιολογικού καθαρισμού στο πιο τουριστικό χωριό, με αποτέλεσμα κάθε καλοκαίρι να είναι απλησίαστο από την μπόχα, δεν μπορούμε να βάλουμε ένα  συχνό λεωφορείο το καλοκαίρι για τους επισκέπτες που έρχονται στο νησί μας, που δεν μπορούμε να αποφασίσουμε πού θα κατασκευάσουμε το παραμικρό έργο και στο τέλος το χάνουμε, που χάσαμε την Ικαριάδα,  που δεν αποφασίζουμε πού θα τοποθετηθεί ένας ΧΥΤΑ. Είναι, βλέπεις, καλύτερες οι χωματερές που πέφτουν μες τα ποτάμια , ίσα ίσα που ταΐζουν και τα ρασκά που περνούν από την περιοχή, τα οποία τρώμε στα πανηγύρια. Κατσικάκι ελευθέρας βοσκής από σκουπίδια και βαμβακόπιτα! Και το αστείο πιο είναι; Οτι μας ενοχλούν οι γκρούβαλοι.

Εμείς οι νέοι που θα γυρίσουμε πίσω ή βρισκόμαστε ήδη εκεί, έχουμε την δυνατότητα να βελτιώσουμε την κοινωνία μας . Μην τα περιμένουμε όλα από την εξουσία και από τους άλλους, τουλάχιστον εμάς  δεν μας ενδιαφέρει τι κόμμα ψηφίζει ο γείτονας μας, ο μανάβης, αυτός που γράφει στο ikariamag. Τα παραπάνω θέματα μπορεί να μην είναι τόσο απλά ,όμως σίγουρα τόσα χρόνια, μια λύση θα μπορούσε να βρεθεί.

Γυρνώντας πάλι στο θέμα της επιστροφής στην Ικαρία, αναφέρω ότι στην γειτονική Χίο παράγουν τα πάντα ,από δικά τους τρόφιμα μέχρι σαπούνια. Γιατί όχι και εμείς; Να οργανωθούμε, να κάνουμε κτηνοτροφικούς - αγροτικούς συλλόγους, συνεταιρισμούς, να εξάγουμε την καθούρα μας, το κρασί, το μέλι, το τσάι μας. Να ασχοληθούμε με τον τουρισμό. Γιατί ο τουρισμός να είναι σε μαύρη λίστα, πόσες νέες οικογένειες μπορούν να ζήσουν από αυτόν; Και μην φοβάστε, ξαφνικά  Μύκονος δεν γινόμαστε.  Τόσα μπορούμε να κάνουμε, γιατί να λέμε ότι δεν βρίσκουμε δουλειά στον τόπο που τόσο λαχταρούμε να πάμε;

Όλο αυτό το θερμό κλίμα που έχει δημιουργηθεί γύρω από το νησί μας τον τελευταίο καιρό,  ας οδηγήσει σε κάτι δημιουργικό και ουσιαστικό την νέα χρονιά που μόλις ήρθε, όσο είναι βέβαια εφικτό στην οικονομική κατάσταση που έμελε να ζήσουμε ειδικά εμείς οι νέοι τώρα, στο ξεκίνημά μας.

Είμαστε νέα παιδία, με καθαρά μυαλά και φρέσκες ιδέες. Όλα αυτά ας μας ξυπνήσουν, ας μην κάνουμε τα ίδια λάθη με τους πατεράδες μας, ας μας κάνουν εργατικούς και έξυπνους, με ευαισθησίες και ανθρωπιά ,να πάμε την Ικαρία ακόμα πιο πέρα, γιατί η Ικαρία δεν είναι μόνο οι αναμνήσεις αλλά και το μέλλον μας.

Βάσω Καττέ
vasso_katte_96@hotmail.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Βάσως Καττέ.