Μεγαλωμένη στην Αθήνα, σπουδές Πάτρα, καταγωγή από Ικαρία και Σάμο (όχι, οι γονείς μου δεν γνωρίστηκαν στο πλοίο) και τώρα μ’ ένα πρόγραμμα για σπουδές στο κρύο Βέλγιο. Δεν μετανάστευσα ακόμα μόνιμα, 6 μήνες είναι, θα περάσουν.

Κάθε καλοκαίρι λοιπόν στο νησί για διακοπές. Στην Ικαρία και συγκεκριμένα στο χωριό μου το Καρκινάγρι, έχουμε πολλούς Ελληνοαμερικάνους, Καριώτες και μη, που έρχονται να ξεσκάσουν απ’ την καθημερινότητα, να δουν τους συγγενείς τους, να γλεντήσουν, να κάνουν με λίγα λόγια τις διακοπές τους. Πάντα τους θαύμαζα που έκαναν τόσες ώρες ταξίδι με το αεροπλάνο για να έρθουν στην Ελλάδα, μετά να πάρουν το βαπόρι για Ικαρία αλλά και απορούσα με τον ενθουσιασμό και τη ζωντάνια που είχαν για να τα ζήσουν όλα στο έπακρο. 

Είναι αυτό που λέμε τους βλέπεις και χαίρεται η ψυχή σου! 

Απ’ το πώς χορεύουν, πώς πίνουν, πώ ς ερωτεύονται, πόσο θέλουν να μιλήσουν Ελληνικά για να μην τα ξεχνάνε, να προλάβουν να πάνε σε όσα περισσότερα πανηγύρια μπορούν..όλα! Μερικές φορές σκεφτόμουν ότι ίσως είναι και λίγο υπερβολικοί.

Μέχρι που ήρθα κι εγώ σε μια άλλη χώρα, με διαφορετική γλώσσα, ανθρώπους, πολιτισμό, κουλτούρα, έθιμα, και συνειδητοποίησα πόσο μου λείπει η Ελλάδα. Τώρα ναι! Τώρα τους καταλαβαίνω..απόλυτα! Κι εγώ, κι όλοι εσείς που φύγατε για να βρείτε ένα καλύτερο μέλλον.

Τώρα ανυπομονώ όλο και πιο πολύ να έρθει ο Αύγουστος για να κατέβω κάτω. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου τον 15αύγουστο κάπου αλλού εκτός από τη Λαγκάδα! Κι εκεί όλοι μαζί να χορεύουμε και να πίνουμε ώρες ατέλειωτες κάτω από τον ήχο του βιολιού και της τσαμπουνοφυλάκας..

Καλή αντάμωση.

Υ.Γ. Ναι, ακόμα μετράω αντίστροφα τις μέρες, όπως κάθε χρόνο.

Μαρία Μυρσιάδη

myrsiadi.maria@gmail.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις από τις φιλοξενούμενες πένες.