”ΣΠΑΣΤΗΡΑΣ-ΚΕΛΑΡΗΣ ΖΥΘΕΣΤΙΑΤΟΡ”. Έγραφε και γράφει μια παλιά, ξύλινη ταμπέλα, ζωγραφισμένη στο χέρι με λαδομπογιά. Την ψαροταβέρνα του Στέλιου Καστανιά την ξέρουμε όλοι οι Καριώτες και την γνωρίσαμε και στους επισκέπτες φίλους μας. Στο γραφικό λιμανάκι του Γυαλισκαριού και πάντα με φρέσκο ψάρι!

Μας εγκαταλείπει σιγά σιγά το καλοκαίρι, η εποχή όπου, τουλάχιστον πολλοί από μας επανασυνδέονται προσωρινά με την φύση. Τέλος οι βουτιές στην θάλασσα, πάνε πια οι περίπατοι ανάμεσα στα δέντρα.

Αυτό που θα μείνει σαν ανάμνηση, μέχρι την επόμενη συνάντηση με τον φυσικό κόσμο, είναι ο ήχος που κάνει ο άνεμος περνώντας ανάμεσα στα φυλλώματα.

Υπάρχουν ποικιλίες ήχων.

Ανατολικό άκρο της Νικαρίας. Έχω κάτσει σ’ αυτή την τοποθεσιά πολλές φορές και σε όλες τις εποχές του χρόνου. Την έχω δει, ακούσει, γευτεί, αρκετές μέρες σε διάφορες φάσεις.

Το τριπλό μπλακ άουτ στην Σαντορίνη, στα μέσα Αυγούστου, ήρθε ως πικρή επιβεβαίωση των ελλείψεων σε βασικές υποδομές που παρουσιάζουν ακόμη και εμβληματικοί τουριστικοί προορισμοί στην Ελλάδα.

Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, μου άρεσε η Πέμπτη γιατι ήταν πριν την Παρασκευή που μετά ήταν Σάββατο. Ήμουν τόσο χαρούμενη όταν έμπαινε ο Ιούλιος γιατί μετά θα έβγαινε και μετά θα ήταν Αύγουστος.

02/09/2013 (All day)Η επιστροφή

Πίσω στην πόλη... Άλλος ένας αποχαιρετισμός... Κι ας μην κρατάει πολύ... Πάλι εκείνο το δάκρυ που το στεγνώνει ο άνεμος του Ικάριου, εν πλω, καθώς αφήνεις πίσω την καταγάλανη ακτογραμμή... Απαντάς, σαν τότε που ήσουν παιδί, στα «καθρεφτάκια»...

Πέρασε άλλη μια σεζόν, μία γεμάτη χρονιά. Και για το ikariamag και για τις ελεύθερες πτήσεις. Καθημερινά (στην πράξη), «πετάξαμε» μαζί σας... από, για και με αφορμή την Ικαριά.

Είσαι ξαπλωμένος στο κρεβάτι και προσπαθείς να ξανακοιμηθείς αλλά ακούς έναν περίεργο θόρυβο. Σαν να προσπαθεί κάποιος να διαρρήξει το σπίτι. Σε πιάνει ταχυκαρδία και νιώθεις το αίμα να φουσκώνει τα μηνίγγια. Ο θόρυβος επαναλαμβάνεται και αποφασίζεις να σηκωθείς. Είναι από κείνες τις στιγμές που δεν ξέρεις σε ποιο δωμάτιο ξυπνάς, σε ποιου το κρεβάτι βρίσκεσαι και τι ώρα είναι. Βγαίνεις στο διάδρομο παραπατώντας και διαπιστώνεις ότι έχει ξημερώσει.

Να φτιάξω μια μικρή βαλίτσα με μόνο τα απαραίτητα να μη κουβαλάω σαν το μουλάρι στο καράβι(Ψέμα. Θα τα πάρω όλα μου σχεδόν τα ρούχα, ακόμα και αυτά που έχω να φορέσω χρόνια μήπως και μου χρειαστούν. Βέβαια θα καταλήξω να φοράω συνέχεια τα ίδια).

Να ξυπνάμε στη μία χωρίς βία και ας είχες υποσχεθεί ότι φέτος θα σηκώνεσαι νωρίς. Να ξυπνάμε μαζί ή και χώρια. Να μου λες αργήσαμε. Να φορτώνεις πετσέτες, αντηλιακό και τσιγάρα και βιβλία σε μια ψάθινη τσάντα. Να φοράς το μαγιό. Κάνει ζεστή, μια σταγόνα ιδρώτα κυλάει από το λαιμό σου.

Σελίδες

ikariastore banner