Μας εγκαταλείπει σιγά σιγά το καλοκαίρι, η εποχή όπου, τουλάχιστον πολλοί από μας επανασυνδέονται προσωρινά με την φύση. Τέλος οι βουτιές στην θάλασσα, πάνε πια οι περίπατοι ανάμεσα στα δέντρα.
Αυτό που θα μείνει σαν ανάμνηση, μέχρι την επόμενη συνάντηση με τον φυσικό κόσμο, είναι ο ήχος που κάνει ο άνεμος περνώντας ανάμεσα στα φυλλώματα.
Υπάρχουν ποικιλίες ήχων.
Είσαι ξαπλωμένος στο κρεβάτι και προσπαθείς να ξανακοιμηθείς αλλά ακούς έναν περίεργο θόρυβο. Σαν να προσπαθεί κάποιος να διαρρήξει το σπίτι. Σε πιάνει ταχυκαρδία και νιώθεις το αίμα να φουσκώνει τα μηνίγγια. Ο θόρυβος επαναλαμβάνεται και αποφασίζεις να σηκωθείς. Είναι από κείνες τις στιγμές που δεν ξέρεις σε ποιο δωμάτιο ξυπνάς, σε ποιου το κρεβάτι βρίσκεσαι και τι ώρα είναι. Βγαίνεις στο διάδρομο παραπατώντας και διαπιστώνεις ότι έχει ξημερώσει.