Κάτι με τάραξε όταν μια φίλη, γέννημα θρέμμα της πόλης χωρίς καταγωγή από κάποια επαρχεία, πάνω σε μια συζήτηση μου είπε ότι δεν αναγνώριζε τα δέντρα. Έμεινα σιωπηλή. Πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις οι παιδικές αναμνήσεις σού στοιχειώνουν το μυαλό. Πόσα ακόμη άραγε δεν ήξερε...;  Ήθελα να της πω πολλά. Να της περιγράψω πως είναι να μεγαλώνεις στην φύση.

Ήθελα να της μιλήσω για  τους ηρωισμούς που επινόησε η Ευγενία όταν ήμασταν μικρά. Που έπρεπε να αναμετρηθούμε στο ποιος θα μπει στο κοτέτσι με πέντε οργισμένους κοκκόρους να πάρει τα αυγά, ποιος θ’ αφήσει το δάχτυλό του περισσότερο εκτεθειμένο να το δαγκώσουν τα κουνελάκια, ποιος θα μαζέψει τις περισσότερες κουταλήθρες (αυγά βατράχων) καθώς και τους περισσότερους απήδαλους απ’ τη στέρνα και ποιος θα τολμήσει να πηδήξει απ την σκεπή του αχερώνα στη σωρό με τ’ απόκλαδα που φύλαγαν για προσάναμμα. Ήθελα να της πω τι γεύση είχε το πίτουρο όταν το δοκιμάσαμε απ’ το πιάτο του γουρουνιού, καθώς και ότι πισίνα για εμάς  ήταν  η δεξαμενή, και τα μεσημέρια που κοιμόντουσαν οι μεγάλοι ανηφορίζαμε για μπάνιο. Με την ευχή να δούμε και ένα νερόφιδο από κοντά.

Ήθελα να της πω πώς μπόλιαζαν τα δέντρα οι γιαγιάδες μας, πως  προέβλεπαν τον καιρό ανάλογα με τα χρώματα της δύσης αλλά κι από το πού φώναζε τα βράδια η κουκουβάγια. Να της πω ποιοι είναι πιο νόστιμοι μανίτες και πώς μοιάζουν οι σκυλομανίτες. Πόσο πονάει όταν σε τσιμπήσει σκορφής και τι έκανα στον σκύλο όταν με δάγκωσε στην κοιλιά.

Να της  πω  ότι δεν παίξαμε με πλαστικά  και ηλεκτρονικά παιχνίδια. Γινόμασταν εμείς οι ίδιοι πρωταγωνιστές της φαντασίας μας, Ταρζάν σε κλωνάρια δέντρων, οικοδεσπότες σε σπίτια χτισμένα από ζύγανα πεύκου, πολεμιστές στους  μισογκρεμισμένους αχερώνες, δεσποινίδες με αρώματα από κουκουνάρες, καπετάνιοι σε καραβιά πέτρινα, μάγειρες με αλεύρι χωμάτινο και γαρνιτούρα μαδημένες μαργαρίτες.

Τοπία, χρώματα, εποχές, ήχοι, αντίληψη ενός άπειρου ορίζοντα και χώρου, ερεθίσματα για φαντασία και δημιουργικότητα. Ελευθέρια. Αυτή είναι η αλήθεια των παιδικών μας χρόνων. Αυτά όλα είναι ο θησαυρός της ψυχής μας και η ισορροπία μας μέσα στην έξαρση της τεχνολογίας και στον κόσμο των υποκατάστατων που σε αποπροσανατολίζουν  και νιώθεις σα φτιαγμένος από .. ψέματα.

Αυτές, τις ίδιες  αναμνήσεις θέλω να έχουν τα μελλοντικά μου παιδιά.

Κική Τσαντίρη
t_kyriaki@yahoo.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Κικής Τσαντίρη.