“Ποιος σκότωσε, βρε γκιαούριδες τον αγά;” “Ούλοι εμείς αφέντη... Πασά, δε φοβόμαστε το θάνατο, κάνε μας ό,τι θέλεις, φονιά”. Μέσα σε αυτές τις λέξεις κρύβεται αυτή η σπάνια και μοναδική αίσθηση συλλογικότητας που διακατέχει την ικαριώτικη ψυχή. Αυτό το αίσθημα της συλλογικής ευθύνης, που είναι συνάμα ευχή και κατάρα για την Ικαρία και γενικότερα για την Ελλάδα.
Ο Χρήστος Φραδέλος (Τσοργάκι) είναι ένας άνθρωπος που σε κάθε συνάθροιση όλοι γυρεύουμε να τον πλησιάσουμε για να μας διαβάσει την τελευταία ρίβα που ετοίμασε ή έχει στα σκαριά. Είναι πολλές φορές που με τους στίχους του, τούτος ο Ικαριώτης στιχουργός -ποιητής, μας έκανε να γελάσουμε και να προβληματιστούμε.
Ο Andrew Nicoll είναι ένας πρώην ξυλοκόπος που έγινε δημοσιογράφος και μετά συγγραφέας. Μετά το «ο καλός δήμαρχος», δε θα μπορούσε να γράψει ένα αδιάφορο μυθιστόρημα και στήνει μια ιστορία γεμάτη χιούμορ και τραγελαφικές καταστάσεις. Η αφήγησή του έχει κανονιοβολισμούς αλλά και εξωφρενικούς διάλογους ή μπορεί οι διάλογοι να είναι σαν κανονιές.
Είναι ένα μυθιστόρημα για τη μνήμη της εξέγερσης, την ουτοπία, τις συγκρούσεις στους δρόμους και τις συγκρούσεις στις ψυχές των ανθρώπων, την οργή των νέων και το θυμό των παλαιών, τις σχέσεις στη μεγάλη πόλη και την απελευθερωτική ορμή στις μικρές κοινωνίες όπου οι άνθρωποι γίνονται καλύτεροι καθώς ζουν στη φύση και χορεύουν.