ikariamag | ελεύθερες πτήσεις - φιλοξενούμενες πένες

φιλοξενούμενες πένες

Ήταν μια δύσκολη μέρα σήμερα! Οι υποχρεώσεις βουνό! Ό,τι κι αν ξεκινούσα, δε μου έβγαινε. Και εκεί που έμπαινε μια τάξη επιτέλους, κάτι γίνονταν και ξανά από την αρχή….

Έχοντας τη τιμή να είμαι ένας από εκείνους που πριν λίγο καιρό τερμάτισαν έναν από τους πιο δύσκολους αγώνες υπεραποστάσεων στον κόσμο, το Σπάρταθλο , αλλά και τη τύχη και τιμή επίσης, να έχω καταγωγή από την Ικαρία, δέχτηκα με χαρά τη πρόταση να μιλήσω στο Ikariamag και για τα δυο.

Είναι αλήθεια ότι: Άνθρωποι που γεννήθηκαν στην Ικαρία γύρω στο 1900, όσοι επέζησαν, έζησαν ενενήντα και εκατό χρόνια. Ένα ερώτημα είναι : Άνθρωποι που γεννήθηκαν στην Ικαρία γύρω στο 1900, αλλά μετανάστευσαν, έζησαν ενενήντα και εκατό χρόνια; Το άλλο ερώτημα είναι: Εμείς που γεννηθήκαμε στην Ικαρία γύρω στο 1950, τι πιθανότητες έχουμε να ξεπεράσουμε τα ενενήντα και να πλησιάσουμε τα εκατό;

Ως θεσμός τα πανηγύρια μας ολοένα και περισσότερο τείνουν να αγνοήσουν την κοινωνική τους πλευρά και περισσότερο αποβλέπουν στην επίτευξη οικονομικού κέρδους.

Κοίτα πώς τα φέρνει η ζωή... Βρίσκομαι στο νησί μου...Που τόσα χρόνια, ήθελα να επιστρέψω και δεν το τολμούσα. Δεν είχε βρεθεί, για καιρό, η σωστή αφορμή. Ώσπου η αγάπη, με έφερε στη πατρίδα μου! Γιατί η αγάπη μου, είναι από τη Ικαρία... Ναι... Ναι...Μου το φύλαγε, η ζωή, σαν άσσο στο μανίκι... Μια έκπληξη της πόλης, που ποτέ δεν φαντάστηκα.

Άτιμη μοίρα που άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους ρίχνεις στις ξένες παραλίες κάτω από τα αστέρια… Αφού σε χτύπησεν η κρίση και σε ανάγκασαν οι συνθήκες φτάνοντάς σε στο αμήν δεν άντεξες… Είπες, «φέτος μπάνια του λαού ίσον ελεύθερο κάμπινγκ». Η απόφαση σου ελήθφη και μαζί σου όλοι η Ελλάδα φέτος φρι. Δηλαδής ελεύθερο…

Έχω επιστρέψει Αθήνα..Την πρώτη ξενέρα την τρώω στο λιμάνι του Πειραιά. 2 π.μ και το «Νήσος Μύκονος» κατεβάζει επιβάτες. Ξαφνικά νιώθω ασφυξία και ο αέρας, έστω αυτός ο μολυσμένος, δεν μου φτάνει. Λες και όλη η βρώμα του κόσμου μαζεύτηκε ξαφνικά σ αυτό εδώ το λιμάνι. Κοιτάζω από το κατάστρωμα τον κόσμο που βιάζεται να βγει. Μα που πάνε;

Κάθε Σεπτέμβρης μια νέα αρχή. Αυτόν το Σεπτέμβρη περισσότερο από ποτέ. Όχι καταναγκαστικά, μόνο αν πράγματι το έχεις ανάγκη. Φταίει η κρίση, τα οικονομικά σου που παίρνουν την κάτω βόλτα, οι φίλοι που φεύγουν μακριά, οι νησιώτικες διακοπές που δεν πρόλαβες φέτος να πραγματοποιήσεις, τα τριάντα σου χρόνια που σου ζητάνε και που τους ζητάς;

28/07/2014 - 00:56Δράκανο

Μετά το κολαστήριο της Μυκόνου, βρίσκομαι επιτέλους στον Ικάριο παράδεισό μου. Έφτασα στο νησί πάνω στην ανατολή· εύχομαι αυτή η εμπειρία να φέρει και τη δικιά μου… Τόσο καιρό μακριά απ’ το Πνεύμα, που με την πρώτη ευκαιρία φτέρωσε αυθόρμητα μόνο του μέσα απ’ το λυχνάρι μου.

22/07/2014 - 14:20Αντίστροφα.

Είναι μέρες σαν τη σημερινή, μια τυχαία Τρίτη που ξυπνάς από τα τζιτζίκια νωρίτερα από το ξυπνητήρι σου. Ανοίγεις την μπαλκονόπορτα μισοξύπνιος, τεντώνοντας το κορμί σου να ισιώσει απο την κακουχία ενος ανήσυχου ύπνου.

Σελίδες