ikariamag | ελεύθερες πτήσεις - φιλοξενούμενες πένες

φιλοξενούμενες πένες

Φαντάσου τώρα τον ηλικιωμένο συγγενή σου στο νησί. Ταλαιπωρημένος και μ’ ένα εγκεφαλικό να του έχει αφήσει κουσούρι Κι να μη μπορεί να περπατήσει εύκολα. Επειδή το Νοσοκομείο της Ικαρίας (ξέρεις, αυτό που οι συντοπίτες μας φτιάξανε με δωρεές) σιγά - σιγά απαξιώνεται από το κράτος, χρειάζεται αυτός ο άνθρωπος να κάνει ιατρικές εξετάσεις ανά διαστήματα στη Σάμο.

Η ιστορία με το νοσοκομείο κρατάει πολλά χρόνια. Εμείς συμμετέχουμε τον τελευταίο καιρό που η φήμη του κλεισίματος του νοσοκομείου είναι γεγονός. Σε αυτό το διάστημα που είμαστε μέσα στην επιτροπή αγώνα γίνεται πολύς λόγος για τις πολιτικές διαστάσεις του θέματος.

Σαν να γεννήθηκε μεγάλη, μεσήλικας..., σαν να μην έζησε ποτέ νέα, έντονη, ευθυτενής, με λαμπερά μαλλιά και δέρμα. Σαν να μην την ενδιέφεραν τα εγκόσμια, τα ρούχα, η μόδα, τα παπούτσια, το κομμωτήριο, τα κοσμήματα, η γυναικεία φιλαρέσκεια..., κι αυτό το κατάλαβα όταν την είδα μετά από τριάντα ολόκληρα χρόνια τυχαία μέσα στο σουπερμάρκετ των Εξαρχείων.

Μεγαλωμένη στην Αθήνα, σπουδές Πάτρα, καταγωγή από Ικαρία και Σάμο (όχι, οι γονείς μου δεν γνωρίστηκαν στο πλοίο) και τώρα μ’ ένα πρόγραμμα για σπουδές στο κρύο Βέλγιο. Δεν μετανάστευσα ακόμα μόνιμα, 6 μήνες είναι, θα περάσουν.

21/05/2013 - 02:04Μισεμός

«Την έχω χάσει την ευκαιρία;» Αναρωτιόμουν καθώς ο Εύδηλος απομακρυνόταν από τα πόδια μου, έχοντας μια σκέψη στο πίσω μέρος του μυαλού να φωνάζει «Προλαβαίνεις ακόμη! Πήδα! Ρίξε κανονιά!»

Επιστρέφοντας από την Πανικαριακή συγκέντρωση διαμαρτυρίας σχετικά με την υγεία και το Νοσοκομείο Ικαρίας, που δυστυχώς η προσέλευση δεν ήταν αυτή που προσωπικά περίμενα, μου δημιουργήθηκαν κάποιες σκέψεις – εντυπώσεις και θα ήθελα να τις μοιραστώ μαζί σας.

Απολαυστικές, διδακτικές, γόνιμες και απολύτως συμβατές με τους σύγχρονους προβληματισμούς για την Ελλάδα της κρίσης ήταν οι ανιχνεύσεις δυο νέων σκηνοθετών που παρουσίασε το CineDoc στις 17/4/2013 στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών. Όμως, η ευτυχής συγκυρία της κοινής προβολής τους μου αποκάλυψε και άλλες αρετές των δυο αυτών ντοκιμαντέρ που ούτε οι δημιουργοί ούτε οι παραγωγοί κι οι διοργανωτές της κοινής προβολής μπορούσαν να φανταστούν.

Παλεύοντας με τον έσω δαίμονα μου στα πρόθυρα του αυτοκτονικού ιδεασμού, από τα τζαμικλίκια του ikariamag μπήκε ηλιαχτίδα στο σκοτεινό κατώι μου, το συνειδητό μου
και το ασυνείδητο, μπλεγμένο κουβάρι, που πλέκει η γραι μοίρα το σάβανο μου και εγώ να «θρέφω γέρο», no more, mr nice death man.

Αγαπητέ κ. Δήμαρχε, ζώντας εδώ στην Ικαρία τα τελευταία 25 χρόνια έχω δει μια σημαντική πρόοδο από τη πλευρά των συμπολιτών μου σε σχέση με τη παραγωγή και τυποποίηση Καριώτικων προϊόντων. Πλέον, βρίσκει κανείς στα ράφια των μαγαζιών σε όλη την Ικαρία, ντόπια κρασιά, μέλια, βότανα, μαρμελάδες, γλυκά, σαπούνια, γιαούρτια, τυριά και άλλα.

Τον τελευταίο καιρό έχει ξεκινήσει μια μεγάλη συζήτηση σχετικά με τον τρόπο ζωής των Ικάριων, ο οποίος οδηγεί σε… βαθιά γεράματα και σε μέσους όρους ηλικίας αδιανόητους για τις υπόλοιπες περιοχές της Ελλάδας (και της Ευρώπης).

Σελίδες