ikariamag | ελεύθερες πτήσεις - φιλοξενούμενες πένες
φιλοξενούμενες πένες
Πραγματικά δεν τα κατάφερα! Και άφησα στην εφηβεία του παιδιού μου να εισβάλλουν κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο παιχνίδια των μαχών και των πολέμων και έπειτα ήρθαν τα διαδικτυακά παιχνίδια που εξουδετέρωσαν όποια αντίθετη φωνή μπορούσα να υψώσω. Κι εγώ επαναπαυόμουν όταν άκουγα τον περίγυρο (και τον εαυτό μου) να λέει: «Μα τι θέλεις, αγόρι είναι»!
Όλα στο χρόνο μεταβάλλονται. Το πρόσωπο που θυμόσουν με την παραμικρή λεπτομέρεια, έχει ξεθωριάσει. Η μυρωδιά που νόμιζες ότι δε θα ξεχνούσες ποτέ, τώρα πια αγωνίζεσαι να θυμηθείς πώς ήταν. Όλα πια έχουν περάσει από το πλυντήριο του χρόνου, έχουν πλυθεί μέσα από τις νέες σου εμπειρίες. Όλα πια έχουν διαφορετικό χρώμα και μερικά χρειάστηκε να τα πετάξεις λόγω φθοράς.
Το δέρμα που κατοικώ -έτσι λέει και ο Αlmodovar- έχει πάνω χαραγμένη μια λέξη. Με μελάνι. Δεν έχει το χρώμα που έχουν τα νερά γύρω γύρω απ το νησί. Και δεν έχει ούτε τη μυρωδιά του χορταριού που χώνεται στα ρουθούνια, μόλις κάνεις δυο βήματα απ’ τους κάβους. Είναι απλώς μία λέξη που κρύβει μέσα της, αφορμές για να μεγαλώνω με μια θύμηση.