Ήταν μια δύσκολη μέρα σήμερα! Οι υποχρεώσεις βουνό! Ό,τι κι αν ξεκινούσα, δε μου έβγαινε. Και εκεί που έμπαινε μια τάξη επιτέλους, κάτι γίνονταν και ξανά από την αρχή….

Έφτασε το βράδυ. Ένα από τα γνωστά βράδια του Οκτώβρη όταν αλλάζει η ώρα. Λίγο μελαγχολικά, λίγο άτονα. Το καλοκαίρι είναι ανάμνηση πια, τα Χριστούγεννα αργούν και η νύχτα αρχίζει νωρίς. Δεν έχει πολύ κρύο ακόμα. Βάζω ένα κρασί και βγαίνω στο μπαλκόνι σε μια προσπάθεια να χαλαρώσω. Νεύρα, ένταση, άγχος στο κόκκινο…! Τα φώτα της πόλης και οι θόρυβοι δε βοηθούν…

Κλείνω τα μάτια για λίγο. Αρχίζω να χαλαρώνω.. Ο νους ψάχνει ένα μέρος να ταξιδέψει..

Μια εικόνα ζωντανεύει… ‘Ένα ξημέρωμα στις Ράχες!

Πόσο περίεργο είναι στην πολύβουη ζωή μας να έρχονται ξαφνικά στο νου εικόνες τόσο δυνατές! Τόσο ζωντανές που και μόνο η σκέψη τους να σε ηρεμεί.

Αύγουστος! Μετά από πανηγύρι! Αγαπημένη συνήθεια η επιστροφή με τα πόδια. Η γλυκιά ζαλάδα της νύχτας... οι νότες του ικαριώτικου ακόμα να ηχούν στ' αυτιά... η μυρωδιά του πεύκου ποτισμένου με την υγρασία του πρωινού... το αεράκι που παίρνει μακριά τις όποιες σκέψεις... Σταματάω .. Όλες οι αισθήσεις μαζί ζουν τη στιγμή. Κοιτάζω κάτω και διακρίνεται η θάλασσα. Ο ήλιος ανατέλλει στην όμορφη Ικαρία. Πόση ομορφιά μπορεί να χωράει σ’ αυτό το νησί!

Μια ακόμα μέρα ξημερώνει, που σίγουρα θα είναι ευλογημένη  αφού είμαι σ’ αυτόν τον τόπο! Πουθενά αλλού σε ολόκληρο τον κόσμο δεν θα ήθελα να είμαι... Μόνο εκεί! Για να ζω εκείνη τη στιγμή .. Για να με συντροφεύει τους χειμώνες και τις μέρες που θα είμαι μακριά.  Για να ζω εκείνη τη στιγμή.. Μόνο εκείνη τη στιγμή..

Ένα ακόμα ξημέρωμα στις Ράχες...

Αγγελική Κόντου

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις από τις φιλοξενούμενες πένες.