Ο καλύτερος τρόπος να αντισταθείς σε έναν πειρασμό, είναι να υποκύψεις

Πάσχω από αναβλητικότητα. Οξείας μορφής. Και, ως λογικό παρελκόμενο, ασχολούμαι με τις υποχρεώσεις μου την ύστατη στιγμή, λίγο ακριβώς πριν το deadline που λένε και στο χωριό μου. Στην φοιτητική μου ζωή έχω βιώσει αρκετές τέτοιες περιστάσεις, και καθεμιά ορκίζομαι πως θα είναι η τελευταία, πως την επομένη φορά θα ξεκινήσω από νωρίς και θα παρκάρω νωρίς. Η μονή φορά όμως που αυτό δεν είναι τόσο προβληματικό, είναι κάθε χρόνο τέτοια εποχή.

Είμαι φοιτητής εξωτερικού, και κάθε χρόνο η εξεταστική μου πέφτει τέλη Απρίλη με αρχές Μάη. Κοντά στα γενέθλια μου, κοντά στο καλοκαίρι, κοντά στην Ικαρία. Μεγαλώνω σιγά σιγά, οπότε τα γενέθλια μου δεν είναι πια η αφορμή για κραιπάλες που κάποτε ήταν. Επίσης δεν με φανατίζουν οι ζέστες και τα μπάνια σαν τόσους και τόσους, και ομολογουμένως οι χειμωνιάτικοι ζεστοί καφέδες φαντάζουν πιο ελκυστικοί.

Άλλα η Ικαρία, αυτή μάλιστα. Ακόμα και ο πιο επιλεκτικός άνθρωπος, σαν τον υποφαινόμενο, αδυνατεί να βρει κάτι για το οποίο να μην ανυπομονεί, όταν σκέφτεται το Νησί. Ανεξαρτήτως εποχής.

Το Νησί. Πολύ πριν την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά που έκανε πάταγο, το Νησί ήταν η ονομασία που είχαμε δώσει στο γλυκό και βραχώδες νησί που περνούσαμε τις μέρες μας, άλλοι καθημερινές και άλλοι διακοπές. Αδυνατούσαμε να σκεφτούμε ότι υπάρχουν και άλλα νησιά, με άλλους που τα αγαπάνε, καλύτερα από το δικό μας. Και μεγαλώνοντας, αρκετοί από εμάς σιγουρευτήκαμε. Ο Ναπολέων είχε πει πως ''δεν υπάρχει ομορφότερη γυναικά από αυτή που επιλέγουμε να αγαπήσουμε.'' Σίγουρα κάτι παρόμοιο πρέπει να συμβαίνει και με τους τόπους, και κάθε χρόνο τέτοια εποχή καταλήγω να σκέφτομαι την Ικαρία, τα πανηγύρια και τον Ναπολέοντα. Πράγματα που πιθανόν να μη με βοηθήσουν ιδιαίτερα με την εξεταστική.

Δεν είμαι ιδιαίτερα μοιρολάτρης. Συνήθως δε, προσπαθώ να σκέφτομαι ορθολογικά. Άλλα με την Ικαρία, κάτι περίεργο συμβαίνει. Τα τελευταία χρόνια ειδικά, λόγω της διαμονής μου στο εξωτερικό (οπού οι δουλειές δεν είναι δυσεύρετες, και τα λεφτά κάλα) έχω σκεφτεί αρκετές φορές να περάσω το καλοκαίρι μου εδώ, για να δουλέψω, να μαζέψω, και ο χειμώνας να είναι πιο βάτος. Κάθε φορά όμως, κάτι γίνεται, και την ύστατη στιγμή τα παρατάω όλα, κλείνω ένα εισιτήριο και κατεβαίνω για δυο μήνες, για να παραπονεθώ για την πολύ ζέστη και την πολυκοσμία στα πανηγύρια. Και, ξάφνου, από μυρμήγκι γίνομαι τζίτζικας. Δεν νομίζω ο Ναπολέων να είχε πει κάτι και για τους τζίτζικες άλλα αν έλεγε, σίγουρα θα διαβάζατε άλλη μια κακόγουστη αναφορά εδώ πέρα.

Καλύτερα να κλείσω τον υπολογιστή και να ανοίξω πάλι τα βιβλία μου, γιατί αύριο το πρωί δίνω μάθημα. Ίσως να είναι καλύτερα να κλείσω εισιτήρια, αν και φέτος λέω πάλι πως δεν θα κατεβώ. Έχω ένα προαίσθημα όμως, πως σύντομα θα παραγγέλνω καφέ απολαμβάνοντας την ζέστη που τόσο μισώ, ανυπομονώντας να πάω σε κάποιο πανηγύρι το βράδυ. Δεν ξέρω αν είμαι επιλεκτικός ή αν είμαι γέματος αντιθέσεις. Μακάρι όμως να είμαι γέματος αντιθέσεις. Η Ικαρία είναι γεμάτη άλλωστε από τέτοιες, και την αγαπάω γι'αυτό. Δε βαριέσαι; Τι ψυχή έχει ένα εισιτήριο; Ας το κλείσω.

Παράγγειλε μου έναν ελληνικό μέτριο και κατεβαίνω στην πλατεία.

Δημήτρης Σπανός
dimitrisgspanos@gmail.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις από τις φιλοξενούμενες πένες.