31/07/2014 - 23:55αποvivaση

Τ’ ακούς συχνά για γνωστούς και φίλους, περνούν φάση. Συζητάνε για καιρούς με πολλή στεναχώρια. Κι εκεί που η κουβέντα αφορά τον τάδε κι ακούς για τη συμπεριφορά του, να ‘σου η απορία και η ανησυχία, «όχι ρε φίλε, λες να μ’ αγγίξει;».

28/07/2014 - 00:56Δράκανο

Μετά το κολαστήριο της Μυκόνου, βρίσκομαι επιτέλους στον Ικάριο παράδεισό μου. Έφτασα στο νησί πάνω στην ανατολή· εύχομαι αυτή η εμπειρία να φέρει και τη δικιά μου… Τόσο καιρό μακριά απ’ το Πνεύμα, που με την πρώτη ευκαιρία φτέρωσε αυθόρμητα μόνο του μέσα απ’ το λυχνάρι μου.

22/07/2014 - 14:20Αντίστροφα.

Είναι μέρες σαν τη σημερινή, μια τυχαία Τρίτη που ξυπνάς από τα τζιτζίκια νωρίτερα από το ξυπνητήρι σου. Ανοίγεις την μπαλκονόπορτα μισοξύπνιος, τεντώνοντας το κορμί σου να ισιώσει απο την κακουχία ενος ανήσυχου ύπνου.

Η μεγάλη μου αδερφή, η Αργυρώ, ήπιασε μια χρονιά υπηρεσία σ’ ένα μεγάλο σπίτικο στην Αθήνα και με πήρε μαζί της να πάω Γυμνάσιο εκεί. Γνώρισα όμως έναν όμορφο νέο, στεριανό, βουνίσιο και συναντιόμασταν αραιά και που και θέλαμε πολύ ο ένας τον άλλον.

Πέταξα χτες. Άφησα το μυαλό μου να περιπλανηθεί πάνω από την Ικαρία. Την είχα ανάγκη, ξέρετε. Την έχω ανάγκη. Έμοιαζε σαν να κοιτάς από ψηλά τη μακέτα ενός αρχιτέκτονα. Μόνο που τα δέντρα είχαν ζωή, οι άνθρωποι κίνηση, τα σπίτια ιστορία.

Πολλές οι προτάσεις φίλων για να ξαναγράψω στο ikariamag αλλά τι να πρωτογράψω; Τα ερεθίσματα πολλά αλλά πραγματικά δεν μπορώ να εστιάσω. Αρχικά η επιλογή μου να αποδεχτώ μία πρόταση από ένα πανεπιστήμιο και να ξαναζήσουμε οικογενειακώς στο εξωτερικό. Μετά ήταν η γέννηση του δεύτερου παιδιού μου, που όπως και στο πρώτο, είναι ό,τι πιο συγκλονιστικό μπορούσα να ζήσω.

14/07/2014 - 08:57Η Νύφη

Πάλι στην Ικαρια!!;; Τον κοίταξε με δυο μάτια που πετούσαν σπίθες, την κοίταξε κι αυτός πελαγωμενος μην ξέροντας τι να της πει. Σκέφτηκε να θυμωσει, να υψώσει φωνή, μα λουφαξε σαν κουτάβι με τα αυτιά κατεβασμένα, κυρίως γιατί αυτή η αντίδραση έπιανε τόπο, αγγίζοντας τις ευαίσθητες γυναικείες χορδές της.

Κοντεύουμε στο μέσο του καλοκαιριού και έχει αρχίσει η πανηγυριώτικη δραστηριότητα. Αυτή η πρώτη περίοδος είναι η καλύτερη, για μας τους ντόπιους, κάθε γιορτή είναι κυρίως αντάμωμα. Συναντιόμαστε με φίλους και γνωστούς που ίσως δεν έχουμε δει καθόλου στη διάρκεια του χειμώνα. Έχουμε να πούμε πολλά. Το κέφι ακολουθεί και το γλέντι ίσως έρθει αργότερα αλλά δεν είναι το ζητούμενο.

Νωρίς νωρίς έπιασε τραπέζι στη Λαγκάδα. Όχι ό,τι κι ό,τι. Πρώτο τραπέζι πίστα. Στριμώχτηκε με τους χιλιάδες πανηγυριώτες, έβγαλε κι αυτός τις ιαχές του, εεεεε και εεεε και δώσ’ του ο χορός και δώσ’ του τα τσουγκρίσματα και να κι αυτή η παράξενη αίσθηση που διαφημίζουν τα site πανελλαδικώς και παγκοσμίως πως όλοι στο νησί γίνονται ένα, λένε, όταν χορεύουν τον Ικαριώτικο.

Ιούλιος στο νησί, δεκαετίες πριν ! Μαγιώ, μπουρνούζι, μάσκα , βατραχοπέδιλα : έτοιμοι για την παραλία, τα μακροβούτια, τα «βασίλεια» για το ποιος θα επικρατήσει στον βράχο. Φόρα για εξόρμηση αλλά...

Σελίδες

ikariastore banner