Άνοιξα πρωί-πρωί την ντουλάπα μου, να πάρω εκείνο το τζιν παντελόνι.... παλιό και φθαρμένο, αλλά αγαπημένο.

Δρόσισε πια.... το φθινόπωρο έχει πάρει το δρόμο του για τα καλά και τίποτα δεν μπορεί να το σταματήσει. Και εκείνο το τζιν, καταχωνιασμένο στο βάθος της ντουλάπας... δεν το φόρεσα καθόλου φέτος το καλοκαίρι. Καύσωνας στην πόλη... Παραλία, πανηγύρια στο νησί....

Στα αζήτητα παρέμεινε και τώρα που το αναζήτησα... θέλει να μ΄ εκδικηθεί, να πάρει το αίμα του πίσω. Σαν να μου λεει, «τώρα με θυμήθηκες;»...

Αρνείται λοιπόν να βγει απ τη ντουλάπα.. Εγώ τραβάω και τραβάω, και κάπως έτσι ρίχνω κάτω όλα τα παρεό. Φουρκίζομαι και όπως κάνω να τα μαζέψω, μια-μια οι μυρωδιές πλημμυρίζουν το δωμάτιο, που φωτίζεται ξαφνικά απ΄τον ήλιο της Μεσακτής, απ΄τους ήχους του βιολιού του Φάκαρου, από το πολύχρωμο πλήθος στο πανηγύρι της Λαγκάδας, απ΄τις εικόνες εκείνου του γλεντιού στου Τρυφερού, απ΄ το ξημέρωμα στην αυλή του σπιτιού...

Όσο και αν τα έχω πλύνει, με απορρυπαντικά, μαλακτικά πλυντηρίου.. τίποτα δεν μπορεί να ξεκολλήσει το καλοκαίρι από πάνω τους. Και καλοκαίρι ίσον Ικαρία...

Με το βλέμμα πάντα στραμμένο εκεί, κόντρα σε όσους με αποκαλούν γραφική...

Καλό φθινόπωρο να χουμε με μια σκέψη: Η Ικαριά είναι πανέμορφη όλες τις εποχές... ας μην το ξεχνάμε.

Δήμητρα Κόχιλα
iliast31@hotmail.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Δήμητρας Κόχιλα.