Οι τελευταίες εξελιξεις στη κτηνοτροφία φέρνουν τους κτηνοτρόφους αντιμέτωπους με το ενδεχόμενο της οικονομικής και κοινωνικής τους σύνθλιψης. Μαζί τους και η ίδια η Καριώτικη κοινωνία και ο πολιτισμός της έρχονται αντιμέτωπες με το ενδεχόμενο της δομικής τους αποδιάρθρωσης.
06/04/2011 - 22:00Τέλος εποχής
Στην Ικαρία φαίνεται πως «ό,τι αγαπάω εγώ, πεθαίνει».
Σήμερα έκλεισε κι επίσημα - για μένα - ο πέτρινος παραδοσιακός ξυλόφουρνος στον Πλακόστρωτο του Ευδήλου, με άδοξο τελετουργικό. Μ’ ένα σπασμένο τζάμι δίπλα στην κλειδωνιά, που παραβίασε την πάλαι ποτέ ορθάνοιχτή του πόρτα, παραβιάζοντας ταυτόχρονα και το δικαίωμα αυτού του χώρου, κι αυτής της πόλης, να έχει ψυχή. Και το δικαίωμα αυτής της γειτονιάς να έχει ένα στέκι όλο θαλπωρή. Ένα στέκι όπου μαζεύονταν οι καλύτερες ψυχές του Ευδήλου και της Μεσαριάς. Που αν έλειπε ο κυρ Δημήτρης, ο φούρναρης, έπαιρνες το ψωμί κι άφηνες τα χρήματα. Αν είχες πάει δηλαδή εκεί για το ψωμί, γιατί συνήθως πήγαινες για τον κυρ Δημήτρη, την παρέα και την κουβέντα. Άλλες φορές, αν έλειπε ο κυρ Δημήτρης, θα ήταν εκεί στο πόδι του άλλοι, καλοί φίλοι να τον βοηθήσουν. Άνθρωποι που δεν πάν στα καφενεία. Μόνο ως εκεί. Άνθρωποι που τώρα θα μένουν κι αυτοί στα σπίτια τους, χωρίς την καθημερινή επαφή και την κουβέντα.
Όπως έμεινε μάλλον σήμερα κι ο κυρ-Δημήτρης. Που ήταν ήδη σε φάση σύνταξης, αλλά δεν τα είχε παρατήσει. Που και να διδάξει τα μυστικά του στον επόμενο, δε θα υπάρχει επόμενος. Γιατί οι προδιαγραφές που έχουν σκοτώσει κάθε τι ωραίο στην Ελλάδα, δε θα επέτρεπαν πλέον στους καινούριους να λειτουργήσουν το φούρνο, ακόμα κι αν ήθελαν. Οι προδιαγραφές, που μόνο ακυρώνουν τις τέχνες, τους τεχνίτες, τον αυθορμητισμό και τη ζωή ολάκερη.
27/02/2011 - 22:00Η δική μας ουτοπία
Ενδιαφέρουσα ήταν η παρουσίαση του βιβλίου του Etienne Cabet «Ταξίδι στην Ικαρία» αλλά και επίκαιρη, μια που στις μέρες μας ολοένα και περισσότεροι λαοί αναζητούν τη δική τους ουτοπία.
17/02/2011 - 21:39Δύο κοινωνίες της εξαίρεσης: Άσπρα Σπίτια, Ικαρία
Η πρόσφατη επίσκεψή μου στα Άσπρα Σπίτια Βοιωτίας μού δημιούργησε την ίδια αίσθηση που είχα το περασμένο καλοκαίρι στην Ικαρία: ότι δεν ήμουν απλώς τουρίστας, περαστικός ενός όμορφου τόπου, αλλά ότι βρισκόμουν μπροστά σε μια εν πολλοίς sui generis κοινωνία, σ’ ένα ποικιλοτρόπως ενδιαφέρον
07/10/2010 - 18:04Τι να σε κεράσω;
Τρίτη απόγευμα στο πολιτιστικό κέντρο των Καρυδιών. Η Σίλκε κόβει τα νεράντζια και η Σοφία ζυγίζει την ζάχαρη. «Μαρία, πόσο νερό να ρίξω στο συκαλάκι;» «Βαγγελιώ, αυτή η μαρμελάδα ακτινίδιο τελικά είναι άλλο πράμα, δεν έμεινε βαζάκι ούτε για δείγμα.»
01/10/2010 - 09:08Οι παρωπίδες
Ο άνθρωπος που δεν αγαπά τους νεωτερισμούς χαρακτηρίζεται συντηρητικός. Αν υποθέσουμε ότι αυτός ο ορισμός είναι αληθινός, τότε πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι Ικαριώτες είναι συντηρητικοί και όχι προοδευτικοί όπως ακούγεται από διάφορα στόματα.
25/09/2010 - 22:00If i were this island
If I were this island, a jewel in the sea, with such rich natural beauty, history, culture, traditions what would I do with me?
22/09/2010 - 17:33Επιστολαί ενός Κοζανίτου: περί συγκοινωνίας
Σκέφτομαι συχνά, όταν θέλω να διαμαρτυρηθώ για κάτι, τις «Επιστολές ενός Αγρινιώτου» του Εμμανουήλ Ροΐδη. Πρόκειται για τέσσερα γράμματα που o Ροΐδης απέστειλε με ψευδώνυμο στον διευθυντή της «αξιολόγου» εφημερίδας «Αυγή», προκειμένου να υπερασπιστεί τον συγγραφέα της «Πάπισσας Ιωάννας»
28/08/2010 - 18:53ΔΕ με ενοχλεί …
ΔΕ με ενοχλεί που δεν υπάρχει σεβασμός στην αρχιτεκτονική παράδοση της Ικαρίας και αρχίσαμε να μπουκώνουμε στα μπετουδάκια.
14/07/2010 - 21:17Προς άγνωστο παραλήπτη
Με λένε Παναγιώτη. Όχι γιατί έτσι έλεγαν τον παππού μου αλλά γιατί γεννήθηκα στις 15 Αυγούστου. Παρόλα αυτά η χάρη της δεν με προστάτεψε.
