Οι αυλές ασπρίσανε, οι περίπατοι κλαδεύτηκαν για το σταφύλι και τα ξύλινα κουφώματα δέχτηκαν και πάλι καινούριο στόκο και μπογιά. Οι τρυπούλες στα ταμπάνια έκλεισαν για το φόβο των τρωκτικών και τα κηπάκια ξεχορταριάστηκαν για να καρπίσουν εύκολα κάθε λογής λαχανικά.

Ποιος αλήθεια έχει σκεφτεί τι συνέπειες θα έχει στο μέλλον η κατάσταση που ζούμε στην Ελλάδα τα τελευταία δύο χρόνια; Πόσα όνειρα, σχέδια, ζωές, σχέσεις, οικογένειες έχουν πεταχτεί στα σκουπίδια του «λεφτά υπάρχουν», της «πράσινης ανάπτυξης» και, νωρίτερα, της «ήπιας προσαρμογής» και τώρα πια του Μνημονίου, της τρόικας, της κάθε δόσης, της παράνοιας που δημιουργούν τα διλήμματα και τα σοκ;

18/10/2011 - 00:06Καλά κρασιά!

Μα τι εμπειρία κι αυτή να μου κάτσει ο φελλός απ’ το μπουκάλι με το κρασί στο λαιμό. Θα ’μουν περίπου τριών – τεσσάρων. Οι γονείς μου σίγουρα θα είχαν σκεφτεί ότι ένα παιδί αυτής της ηλικίας έχει αποκτήσει μια σχετική συνείδηση έτσι ώστε να μη βάλει το φελλό στο στόμα.

14/10/2011 - 00:02Μη φεύγεις

- Και που σπουδάζεις εσύ αγόρι μου; Αγγλία ακούσα...
- Ναι, στην Αγγλία ειμαι.
- Πόσα χρόνια έχεις ακόμα;

Θυμάμαι από μικρή μια φωτογραφία της μαμάς μου στο Χαλικά με τη φιλενάδα της την Κοτσάνα. Και οι δυο με κλος φούστες και κοτσίδες, βγαλμένες από ελληνική ταινία… Τι ωραία μόδα, τι όμορφα κορίτσια!

Τα 100 χρόνια τελειώνουν και είμαστε έτοιμοι για την ανεξαρτησία μας. Ακούγονται πολλά χαριτωμένα, οι συζητήσεις στα καφενεία είναι για γέλια και για κλάματα. Μερικοί νιώθουν περηφάνια και κάποιοι άλλοι την παρακμή.

Εδώ στην Ικαρία τα πράγματα ήταν ανέκαθεν αντισυμβατικά. Μακριά από μοδάτα χόμπι και extreme ενασχολήσεις, κάποιος μπορεί πολύ εύκολα να διασκεδάσει ακολουθώντας συλλόγους που διοργανώνουν από πεζοπορίες ως εκδρομές με ποδήλατο και από φεστιβάλ μουσικής και εικαστικών τεχνών ως επιδείξεις φωτογραφίας και ζωγραφικής...

10/10/2011 - 00:01Πώς έφυγες...

Το βλέμμα της. Σίγουρα στα νιάτα της αυτό το βλέμμα θα είχε επιτυχίες. Γυναίκα κλασικότροπης ομορφιάς, όχι όμως απλησίαστης, από εκείνες που περνούν τις δεκαετίες χωρίς να αλλάζουν στυλ γιατί δε χρειάζεται, μια που κρατούν το πλάνο σταθερά πάνω στη θηλυκότητα.

Η εβδομάδα αντιμιζέριας των ελεύθερων πτήσεων τελειώνει. Θα μπορούσαμε να τη συνεχίσουμε. Αλλά πτήσεις φωτεινές ούτως η άλλως έμπαιναν και θα μπαίνουν. Είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους είμαστε εδώ...

Η γιαγιά Μαρία, μια παλιά Καριωτίνα από εκείνες με τη γλύκα στο πρόσωπο και τις εκφράσεις, πριν μερικά χρόνια, τότε που η Ελλάδα ζούσε ξέφρενη μια δήθεν πρόοδο και καλοπέραση, μου είχε πει πως μάς λυπάται.

Σελίδες